پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اصطلاح روانشناسي مثبت نگر از سيليگمن و آبراهام مزلو شروع شد و موضوعات مهم و اساسي در زندگي، تأمين زندگي اي موفق و كامياب و همراه با خوشبختي و شادكامي را در بر گرفت كه در ادبيات دين از آن به عنوان «حيات طيبه» و «سعادت» ياد مي شود. از ميان رويكردهاي روانشاسانه رويكرد نخست: رويكرد روان شناسي به اين مقوله، داراي فراز و نشيب بوده است و رويكرد دوم به مرور كاستي هاي لذت گرايي مشخص شد و مشاهدات و مطالعات تجربي نشان داد كه لذت گرايي نمي تواند شادكامي و سعادتمندي را به ارمغان آورد و به همين جهت، آرام آرام مخالفت ها با اين رويكرد شكل گرفت كه در برخي از زمينه ها اين رويكردهاي روانشناسانه با فرهنگ و دين ما در تضاد است. مثبت گرايي به معناي داشتن نگرش ها، افكار و رفتار و كرداري خوش بينانه در زندگي است‌كه به شما كمك مي‌كند تا به بهترين شكل با زندگي كنار بياييد‌‌‌‌. روان شناسي مثبت نگر در زمينه افزايش شادماني و سلامت و مطالعه علمي در مورد نقش نيرومنديهاي شخص و سامانه هاي اجتماعي مثبت در ارتقاء سلامت بهينه تاكيد و عمل مي كندو به مطالعه در موضوعاتي شادكامي، خوشبختي، خوشبيني، بهباشي دروني و رشد شخصيت را متكفل مي شود. مثبت نگري و زيبا ديدن مجموعه هستي و حتي زشتي ها را از منظر نيك نگريستن، براي تسليم نشدن در برابر عوامل منفي ساخته ي ذهن و عدم يأس ناشي از دشواري ارتباط با ساير انسان ها و رويارويي با طبيعت مي شود. فضاي كلي در آموزه هاي اسلامي، مثبت انگاري است. صفاتي كه براي خداوند شمرده مي شود. بيشتر مشوق است تا منتقم. از مولفه هاي مثبت انديشي با توجه به تفسير مي توان: كرامت نفس، سلامت فيزيكي و صفاي روحي، احساس امنيت، حسن ظن، به اميد در زندگي، شكر و سپاس، صبر، اعتقاد به عدل، قناعت، كنترل هيجان هاي انساني (شادماني، رضامندي)، فوز و رستگاري و در روان شناسان نيز آثار مثبت نگري را در موارد ذيل بر مي شمارند از قبيل سلامت رواني، سلامت جسمي،‌ اميد به زندگي و معنويت، كاهش غم و اندوه و استرس، واكنش هاي مثبت و عزت نفس، شكوفايي استعدادها و خلاقيت، تكريم خود و ديگران و بهزيستي را نام برد. كليدواژه: قرآن و روايات، روانشناسان، مفسران، مثبت نگري، مؤلفه هاي مثبت نگري، آثار.