پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

شيعه اماميه يكي از جريانهاي اصيل در دين اسلام است كه با توجه به تأثيرگذاري¬هاي انديشــه¬اي ازجايگاه مهمي برخوردار اســت. در اين زمينه حضور امامان شيعه طي 250 سال، برتوليد گسترده و عميق انديشه اين مذهب، تأثير شگرفي گذارده است. از طرفي با توجه به جايگاه اين مذهب، مناسبات اجتماعي و نحوه تعامل آن با پيروان ديگر مذاهب اسلام بر همبستگي فكري و اجتماعي جهان اسلام بسيار مؤثر بوده است. مناسبات اجتماعي وشيوه تعامل با ديگران در تبيين انديشه¬ها و تثبيت آن نقش اساسي دارد. براي تسخير دل‌ها و نفوذ سخن حق، تنها چگونگي استدلال كافي نيست، بلكه چگونگي تعامل و شيوه‌هاي آن مي‌تواند نقش اساسي داشته باشد. چگونگي استدلال مي‌تواند عقل و فكر را قانع كند، اما اقناع عواطف با به‌كارگيري شيوه‌هاي صحيح تعامل امكان پذير است. اقناع عواطف و ايجاد زمينه پذيرش با به‌كارگيري شيوه‌هاي صحيح تعامل امكان پذير بوده و براي هدايت¬گري درمسير حق كه هدف اصلي مذهب شيعه و برگرفته از احاديث وسيره اهل بيت (عليهم السلام) است، تأثيرگذارتر است. زمينه¬سازي براي پذيرش مذهب حق و اتخاذ شيوه مناسب آن يكي از مهم¬ترين علل گرايش اماميه به تعامل با ديگر گروهها مي¬باشد. عامل ديگر اين¬كه اماميه قدرت غالب نبوده، در نتيجه براي حضور مؤثرتر و گسترش در جامعه ناگزير با تعامل با ديگران بوده است. از طرفي اين امر يكي از شيوه هاي راهبردي رهبران تشيع نيز بوده است. اين رساله با نگاهي به چگونگي رشد و گسترش تشيع، تعاملات اين گروه را با ساير گروهها (اعم از درون شيعي و برون شيعي) مورد توجه و تحليل قرار داده است.البته بايد توجه داشت كه تمركز اين رساله بيشتر قرن دوم هجري مي باشد. رفتارهاي شيعيان در جامعه همواره بر پايه مدارا، معاشرت نيكو و زندگي مسالمت¬آميز با ديگران بوده و همچنين بر تعامل خوب وسازنده تأكيد فراواني داشته و از عملكرد تفرقه¬انگيز به¬دور بوده¬اند. ايشان درنحوه برخوردهايشان حساب معاندان و فرقه هاي انحرافي را از ساير مخالفان مذهبي جدا مي-كردند.