پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن به معناي تلاوت كردن، معروفترين نام كتاب آسماني مسلمين است. قرآن كريم، دستورالعملي است كامل از جانب خداوند متعال براي انسان سازي كه تمام نيازهاي دنيوي و اخروي انسان را براي رسيدن به كمال در بر دارد. از اين رو براي بهره مندي هر چه بيشتر از آموزه هاي قرآن به عنوان آخرين كتاب آسماني و تنها راه نجات انسان از ضلالت به سوي سعادت و كمال الهي، راهي جز افزايش معرفت و شناخت بيشتر نسبت به اين عطيه الهي نيست. در اين رساله به مسئله ماهيت و حقيقت قرآن به اعتبار حقيقت وجودي‌اش به عنوان يك موجود در نظام تكوين و در مراتب عالي آن و به اعتبار اهداف تشريعي و محتواي آن و معارف و احكامي كه در خود دارد نمايانگركمالات و اوصاف خداوند است. از اين رو قرآن به عنوان كلام الهي، تجلّي ذات حق و كمالات اوست كه برترين نعمت است زيرا بدون آن انسان راهنماي جامعي براي هدايت نداشت. قرآن، حقيقتي واحد است كه در سير نزولي داراي مراتب و جايگاهاي متعدد است. درك حقيقت و مراتب نزول قرآن جزء براي انسان هاي برگزيده الهي كه از ويژگي طهارت و عصمت برخودارند ميسّر نخواهد بود. از عناصر تاثيرگذاري يك كلام، مي‌توان به عظمت متكلم و قصد و اراده او از آن كلام، بزرگي متكلم و كاتب آن، اهميت نتايج و ثمرات آن، قدر و منزلت رسول و واسطه ، عظمت مرسل اليه و حامل آن ، بزرگي حافظ و نگهبان آن، منزلت شارح ومبين آن و عظمت وقت ارسال و كيفيت آن كلام اشاره نمود. تمام اين امور در اين صحيفه ي نوراني به بهترين وجه موجود وكتاب ديگري مانند آن نيست. در نتيجه قرآن نزد قرآن از جايگاهي بس رفيع برخوردار است.