پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

كودكان گرانبهاترين ذخيره يك كشور هستند و كودكي دوره پايه گذاري شخصيت انسان است. دين مبين اسلام نيز توجه به سزايي به دوران كودكي نموده است؛ به گونه اي كه علاوه بر توجه به جنبه هاي تربيتي از نظر قانوني نيز او را تحت چتر حمايت خود قرار داده و بسياري از احكام و تكاليفي كه در بالغين ،كودك از او رفع نموده است. از ديدگاه فقها فرايند رشد به اعتبار شمول احكام و تكاليف نسبت به افراد به ، ثابت است دو مرحله كودكي و بلوغ تقسيم مي شود. كودك نيز به اعتبار درك مفاهيم و تشخيص خوب و بد به غيرمميز و مميز تقسيم مي معاملات و مجازات مي شود كه ما ، شود .افعال صبي مميز دامنه وسيعي دارد كه شامل عبادات ، در اين تحقيق احكام و تكاليف او را از نظر شيخ انصاري و امام خميني(رحمه الله) در چهار مبحث عبادات جنبه قضايي و جنبه جزايي اعمال صبي بررسي نموده ،معاملات ايم. با توجه به اختلاف نظري كه در مورد افعال جزايي و مسئوليت كيفري صبي در بين فقها وجود دارد و نيز با توجه به اين كه شيخ انصاري و امام خميني(رحمه الله) از جمله فقهاي مشهور اماميه مي باشند، بررسي عقايد و نظريات ايشان در اين مورد، حائز اهميت است . در اين تحقيق كه با روش توصيفي-تحليلي و با هدف بررسي افعال صبي از منظر امام خميني(رحمه الله) و شيخ انصاري(قدس سره) و مقايسه نظرات آن ها در اين رابطه صورت گرفته اين نتايج قابل بيان است كه؛ از منظر امام خميني(رحمه الله) و شيخ انصاري افعال صبي از بُعد جزايي با توجه به سن رشد، داراي حكمي متفاوت است. در مبحث مجازات صبي، هر دو فقيه بلوغ را شرط تحقق حد دانسته اند و همچنين تعزير و تأديب را بر صبي ثابت و استيفاي حد توسط صبي را غير مجاز مي دانند. شيخ انصاري در اكثر موارد، دليل مجازات صبي را نقل اجماع و رفع قلم دانسته ولي امام خميني(رحمه الله) لزوم وجود رشد و بلوغ در كنار هم براي خروج از ،شهرت حجر را لازمه افعال صبي و مجازات وي دانسته اند