پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مهم ترين كانون بشري، عنصر اساسي در تشكيل، پيش رفت و موفقيت يك جامعه و ملت خانواده است. بنابراين سعادت هر جامعه اي منوط به موفقيت خانواده هاي آن جامعه است. دست يابي به اين مهم يعني نيل به نيكبختي خانواده تنها از طريق شناسايي كامل عوامل تحكيم بنيان آن امكان پذير است كه يكي از مهم ترين آن عوامل بعد از ايمان، فضيلت گرايي و شناخت نقش ها و وظايف خانوادگي، محبت ميان اعضاي خانواده است. شرط پويايي و استواري خانواده وجود روابط صحيح و پايدار ميان اعضاي آن است كه قرآن به عنوان عالي ترين راهنماي حيات طيبه بشر، انسان را در تحصيل معرفت به اين گونه روابط هدايت مي كند. در نوشتار حاضر با رجوع به رهنمودهاي حكيمانه قرآن، تلاش شده است برخي از تعابير عاطفي گفتمان قرآن در حوزه خانواده براي ايجاد روابط درست ميان اعضاي آن استخراج گردد؛ سپس ضمن معناشناسي آن تعابير، عوامل موثر بر تحكيم روابط خانوادگي و برخي از آثار تربيتي آن بر ساختار خانواده آرماني و انسانيت اعضايش بيان گردد. تعابيري مانند:1- من نفس واحده(آفرينشي بدون تبعيض)،2- ان يريدا اصلاحا (اصلاح اختلافات خانوادگي با حضور حكمين) 3- هن لباس لكم و انتم لباس لهن (خانواده كانون مهرورزي)، 4- صدقاتهن نحله(عطيه اي چون عسل)، 5- لتسكنوا اليها (عاشقانه هايي سبب تسكين روح)،6- ومن ذريتي (طلب همه خوبي ها براي فرزندان)7- و بالوالدين احسانا(محبتي بدون اندازه نسبت به اركان اصلي خانواده اند) 8- قال ابن ام....(برادرانه اي مهربانانه ميان دو برادر دلسوز) و9- «لاتثريب عليكم (عفوي عزتمندانه و بي سرزنش ميان برادران به هنگام قدرت و حتي توان براي انتقام)...» آري اين چنين در عصر و زماني كه برپايي و پويايي نهاد خانواده شاخصه ي اصلي يك اجتماع زنده و رو به توسعه و پيشرفت است و پيشرفت نيروي انساني از مهمترين عوامل آن است با استفاده از راهكارها و تمسك به قرآن به عنوان برترين نسخه دستيابي به حيات طيبه در تنظيم و تعديل روابط خانوادگي مي توان به سعادت و موفقيت در دنيا و آخرت دست يافت.