حقوق زنان باردار در فقه اماميه و نظام حقوق ايران
چكيده
زنان در طول تاريخ گاه مورد احترام و ارزش و گاهي مورد ظلم و بي مهري قرار گرفته اند. دين اسلام به عنوان كامل ترين دين به زنان جايگاه والا و مقامي بس ارجمند عنايت فرموده . در كشور ما طي صدسال اخيرحضور زنان در عرصه عمومي به طور مستمر در حال تقويت بوده است. يكي از مباحثي كه در قانون اساسي و فقه اماميه مورد توجه ويژه قرار دارد حقوق زنان باردار است. بارداري و حاملگي از مسائل خاص زنان است و به وضعيتي اطلاق ميشود كه زن در رحم خود جنين يا روياني را براي مدتي بپروراند. خداوند در قرآن كريم بارداري را نشانهاي از لطف و رحمت و قدرت لايتناهي خود دانسته و احكام و حقوقي را براي زنان باردار ، بيان فرموده است. در قانون اساسي كشور ما اصول مختلفي در جهت حمايت از زنان باردار وضع شده است. همچنين در قانون تاَمين اجتماعي مصوب 1354 و قانون ترويج تغذيه با شير مادر و حمايت از مادران باردار مصوب 1374و قوانيني ديگر مسائلي در باب اشتغال زنان و حقوق مربوط به ايشان در دوران بارداري مطرح شده است. لذا در اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي- تحليلي به بررسي برخي از حقوق زنان باردار از جمله اجراي حد و قصاص بر زنان در هنگام بارداري، نفقه زن باردار در اين ايام، سقط جنين توسط زن بادار ميزان عدهي زن باردار در طلاق و وفات شوهر در فقه اسلامي و قوانين موضوعه و مسائل ديگري كه در مورد زنان باردار مي باشد، پرداخته شده است.
- : سطح3
- : فقه و اصول
- : اصفهان
- : اصفهان
- : النفيسه