پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مجموعۀ حاضر مسألۀ شيوه¬هاي هدايتي قرآن را با تكيه بر ديدگاه علامه طباطبايي1 مورد بررسي قرار مي¬دهد و هدف آن بيان شيوه¬هاي به كار رفته در هدايت قرآن از ديدگاه علامه1 است. هر چند اصل هدايت در قرآن مورد اتفاق همۀ دانشمندان اسلام مي¬باشد. امّا؛ با توجه به اين¬كه مخاطبان آن از لحاظ قدرت درك و فهم با هم اختلاف دارند، شيو¬¬ه¬ها¬ي به كار رفته برا¬ي هدايت آن¬ها نيز مختلف خواهد بود. از اين رو قرآن كريم بر¬¬ا¬ي هدايت خواص از برهان و دليل بهر¬ه مي¬برد و با بيان احتجاجات مختلف پيامبران و نحو¬ه جدال احسن ايشان با مخالفان، زمينه قرار گرفتن آن¬ها را در مسير صحيح فراهم مي¬كند و از سوي ديگر بر¬ا¬ي هدايت عوام مردم كه قدرت تحليل مسائل نظري را ندارند،از امور محسوس و عيني استفاده مي¬كند به گونه¬اي كه با ارائه الگوهاي شايسته و پيروي از آن¬ها و اهميتي كه به تهذيب نفس مي¬دهد زمينه هدايت را براي اين گروه نيز مهيا مي¬سازد و هم¬چنين باتوجه به ويژگي جلب منفعت و دفع ضرر در انسان براي هدايت او انذارها و بشارت¬هاي گوناگوني را ذكر مي¬كند و اين گونه آن¬ها را هم از طريق علمي و هم به شيوه¬هاي عملي در مسير هدايت قرار مي¬دهد. از اين¬رو در اين تحقيق سعي بر آن شده است كه شيوه¬هاي هدايتي قرآن با توجه به ديدگاه علامه1 مورد بررسي قرار بگيرد و در ادامه با مقايسۀ اين شيوه¬ها و ديدگاه¬هاي صاحبان مكاتب فكري اهميت و نقش كاربردي آن¬ها در امر هدايت و تربيت به اثبات برسد. روش مورد استناد، فيش¬برداري و كتاب¬خانه¬اي و روش پژوهش، توصيفي- تحليلي است.