پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

هدف اين تحقيق، تبيين اهميّت دوران جواني، تبيين فرصت هاي دوران جواني در بُعد مادّي و معنوي و شناخت راه كار هاي استفاده از فرص هاي جواني از منظر قرآن كريم و حديث است. دو تعبير در ادب عربي، در مورد جوان وجود دارد: يكي «فتي» و ديگري «شاب»، كه «فتي» به معناي طراوت و شادابي، و «شاب»، به معناي شكوفايي و برخورداري از حرارت گرفته شده است. محدوده ي سنّي دوران جواني، بعد از دوره ي نوجواني شروع مي شود و تا چهل سالگي ادامه دارد. البتّه هر اندازه سنّ شخص به 40 سالگي نزديك تر مي شود، خصوصيات و ويژگي هاي ميان سالي را پيدا مي كند و بين 18 تا 25 سالگي، نقطه ي اوج صفات جواني است. «فرصت»، يعني نوبت آماده شدن شرايط لازم براي نيل به هدف. استفاده از فرصت، يعني سعي و كوشش جهت بهره برداري صحيح از آن نوبت و شرايط مساعد. برخي از نتايج حاصل از اين تحقيق عبارتند از: «جواني، عمر و فرصت» بزرگ ترين سرمايه ي انساني است، و بهره وري از آن همه سرمايه، ويژه ي انسان هاي خردمند، آينده نگر و هدفمند است. ضمير مستعد و پذيرا، توان عقلي و ادراكي بالا، رقّت قلب و نرم دلي، سلامتي و تندرستي، وقت كافي، شادي و نشاط، اراده ي قوي... از جمله فرصت هاي جواني هستند و تعقّل و تفكّر، علم آموزي، كاركردن و حرفه آموزي، عبادت كردن، ورزش كردن، خودشناسي و تهذيب نفس، پي ريزي شخصيت، از جمله راه هاي استفاده از فرصت جواني است. روش اين تحقيق، توصيفي ـ تحليلي است.