تولید و بکارگیری سلاح های کشتار جمعی از منظر فقه
اسلام دين صلح و امنيت است و پيامبر اسلام براي تمام جهانيان رحمت است و همه را به سلم و آشتي و برادري با همديگر فراخوانده و از جنگ و خونريزي نهي نموده است. هر چند در برخي موارد اقدامات دفاعي يا تهاجمي عليه دشمن مجاز و مشروع است و حتّي به اين اقدامات ترغيب ميگردد و به عنوان يك فريضه تلقي ميشود امّا دستورات اخلاقي و فقهي دين اسلام مبيّن اين مطلب است كه مسلمانان حتّي در برخورد با دشمن نبايد هدفي جز رستگاري انسانها و هدايت آنها به راه مستقيم داشته باشند و بايد عادلانهترين رفتار را در مقابل دشمن از خود نشان دهد. از اينرو توليد و بكارگيري سلاحهاي كشتار جمعي از ديدگاه اسلام، ممنوع و حرام شرعي است زيرا باعث هراس و وحشت و از بين برندهي امنيّت عمومي در سطح بينالمللي ميشود و از مصاديق اسراف، ضرر، فساد و منكر است كه در منابع ديني از آنها نهي شده است.
همچنين بكارگيري سلاحهاي كشتار جمعي با اصولي چون منع از كشتار غير نظاميان و مردم بيدفاع، مصونيت پيران و كودكان و زنان و ممنوعيت فتك و اغتيال و ترور، ممنوعيت استفاده از سم و سلاحهاي آتشزا و ممنوعيت تخريب مناطق غير نظامي مغاير است.
اهداف جهاد اسلامي دعوت به توحيد و رفع استبداد و مبارزه با سران فتنه ميباشد و دين اسلام استفاده از هر وسيله و ابزاري را براي رسيدن به اين هدف مجاز نميداند، بنابراين حتي براي اهداف متعالي نميتوان از سلاحهاي كشتار جمعي استفاده كرد و در صورتي كه توليد اين سلاحها و كاربرد آنها باعث ايجاد خسارت به موجودات زنده و محيط زيست و اماكن غير نظامي شود، مقام مسئول بايد جبران خسارت نمايد.
- : سطح3
- : فقه و اصول
- : اصفهان
- : اصفهان
- : مجتهده امين