پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

به كسي كه از جانب خداوند بدون واسطه¬ي بشري خبر بياورد نبي مي¬گويند. نبوت دو نوع است: تشريعي و تبليغي. پيامبران تشريعي صاحب‌شريعت و كتاب هستند و تعدادشان با توجه به روايات 313 نفر است كه به ايشان رسول هم گفته مي¬شود، كه پنج‌تن ايشان اولوالعزم هستند. در قرآن و احاديث ضرورت، ويژگي‌هاي و وظايف نبي و رسولان بيان‌شده است. امام به كسي گفته مي¬شود كه رياست عامه مردم را در امر دين و دنيا بر عهده دارد. ضرورت، ويژگي‌هاي و وظايف امام هم درآيات و روايات، صريح و شيوا بيان‌شده است. بين نبي و امام اشتراكات زيادي وجود دارد مثل داشتن علم غيب، عصمت، هدايت بشر و... اما تفاوت‌هاي چشم¬گيري هم وجود دارد: اولاً بر امام وحي به‌عنوان اينكه بر مردم ابلاغ كند، نازل نمي¬شود باوجوداينكه محل آمدوشد ملائكه هستند؛ اما بر پيامبران چه تبليغي و چه تشريعي وحي ابلاغي وجود داشته است. ثانياً امام وسيله¬ي هدايت تكويني هم هست، اما پيامبران فقط هدايت تشريعي بشر را بر عهده داشتند. و مثل امام مثل كعبه است مردم وظيفه‌دارند به دور امام بگردند اما پيامبران اين‌گونه نبودند و وظيفه داشتند در ميان مردم بروند و آن‌ها را هدايت كنند. شناخت ائمه بر مردم واجب است و هر كس آن¬ها را نشناسد و بميرد به مرگ جاهلي از دنيا رفته است، اما در مورد پيامبران چنين سخني نيامده است. ائمه هدايت كل بشر را بر عهده‌دارند اما پيامبران تبليغي، مأمور هدايت منطقه¬ي خاص جغرافيايي بوده¬اند. ائمه  علم تمام پيامبران را دارا بودند. مقام و مرتبه امامت بالاتر از نبوت عام (همه پيامبران به‌جز نبي اسلام ﷺ) و پايين‌تر از نبوت خاص (پيامبر اسلام ﷺ) است.