پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

متوسل شدن به اهل بيت ، يكي از ضروريات زندگي معنوي انسان هاست . توسل يعني ؛ واسطه قرار دادن انسان هاي برگزيده و پاك ، كه براي خواستن امور خيري كه مربوط به دنيا و يا آخرت مي باشند . اهل بيت واسطه ي فيض الهي اند . براي توسل جستن به آنان ، شناخت و معرفت نسبت به مقامشان لازم و رعايت شرايط خاص زماني و مكاني ضروري مي باشد . مودت و محبت اهل بيت واجب است ، ولي محبت بدون اطاعت و اتباع سودي ندارد. قرآن در بسياري از آيات حيات اسلام و قرآن و دين را ولايت و محبت و مودّت اين خاندان مي داند. پيامبر گرامى اسلام‏ هم مانند ساير پيامبران، پاداشى براى خود نخواسته است، بلكه مودّت خويشاوندان او، راهى است به سوى خدا و در واقع به نفع خود مردم است. آيه مودت بنا به تاييد و تفسير روايات متعدد از رسول خدا و خود اهل بيت محبت خاندان پيامبر را واجب ساخته است. از نظر فخر رازي آيه مودت به وضوح دلالت مي كند كه احترام آنها لازم است ومودت به اهل بيت واجب. او آيه مودت را براي صحابه هم منصب بزرگي برشمرده ، زيرا هركس اطاعت بيشتر كند همان مقرب به خداست پس تحت قول مودت في القربي داخل اند . همچنين مراد از مودت قربي را ، تقرب الهي مي داند. طبق ديدگاه علامه طباطبايي ، مودتى كه اجر رسالت فرض شده چيزى ماوراى خود رسالت و دعوت دينى نيست. فخرالدين رازي ، توسل را جايز مي داند ولي اختلاف در تعيين مصاديق توسل است. علامه طباطبايي وسيله را رساندن خود به چيزي با ميل و رغبت معنا مي كند. مساله توسل به بعضى از مقربين درگاه خدا ، عمل صحيحى است . تفاوت روش هاي اين دو مفسر در بسياري از موارد به اختلاف مباني فكري وكلامي آن دو برمي گردد. هدف تحقيق ، تبيين موضوع محبت و توسل به اهل بيت از منظر علامه طباطبايي و فخررازي است. ابزار اصلي تحقيق ، كتاب و به روش كتابخانه اي است و نوع پژوهش توصيفي است . اين تحقيق شامل پنج فصل مي باشد ؛ كليات و مفهوم شناسي ، توسل در قرآن ، محبت اهل بيت در قرآن ، بررسي مقايسه اي محبت و توسل در تفاسير الميزان و مفاتيح الغيب . كليدواژه ها : توسل ، مودّت ، محبّت ، قربي، الميزان ، فخر رازي، علامه طباطبايي.