پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

دردوران جاهليت بعد از اينكه پيامبر گرامي اسلام به پيامبري مبعوث شد، برخي از احكامي را كه خداوند براي مردم آن زمان نازل مي كرد اين گونه نبود كه حكم قطعي آن يكباره و دفعي نازل شود، احكامي مانند حكم شرب خمركه بسياري از مردم به شرب و خريد و فروش آن عادت كرده بودند و امكان نداشت كه به راحتي از آن دست بر دارند، از اين قبيل احكام بود، لذا خداي متعال در قرآن كريم، با زمينه سازي و مقدمه چيني به تدريج آن را در چندين مرحله تحريم كرد. اما در اين نزول تدريجي حكم خمر، اقوال مختلفي در بين مفسران شيعه و اهل سنت وجود دارد كه هريك بر اساس ادله اي، به ديدگاهي گرايش پيدا كردند. عده اي معتقدند كه از ابتدا در مكه شرب خمر حلال بوده و بعدا در مدينه حرام شده است. برخي با كنار هم قرار دادن آيات مكي و مدني، نتيجه مي گيرند كه شرب خمر حرام بوده است؛ كه بايد بگوييم با اين ديدگاه، احتمالاً به حليت خمر در مكه منجر مي شود. يك رأي هم وجود دارد كه از ابتدا در مكه حرام بوده است. به طور كلي اين رساله، معناي تحريم تدريجي و ابتدايي و دو ديدگاه تحريم تدريجي و ابتدايي را به همراه دلايل آنها بررسي مي كند و در پايان به ديدگاه بر گزيده مي پردازد كه در شريعت اسلام و تمام اديان آسماني، شرابخواري مطلقا حرام بوده است. شريف ترين صفات انسان، عقل اوست. بر اساس روايات، خمر، امّ الخبائث و دشمن عقل است و چيزي كه مزيل عقل است امكان ندارد كه در ديني و يا زماني حلال بوده باشد.