پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

افسردگي يكي از شايع ترين اختلالات خلقي و رواني است كه طي آن فعاليت هاي بيمار ، به شدت كاهش پيدا مي كند و در واقع ، او انگيزه اي براي انجام بسياري از كارها نخواهد داشت و انرژي و مهارت زندگي اش كاهش مي يابد و گاهي پرخاشگر و نااميد است و احساس گناه و ترديد در او بسيار قوي است كه باعث باز ماندن انسان از اهداف و كاهش فعاليت هاي اجتماعي و توليدي مي شود كه ممكن است روزها ، ماه ها و يا سال ها ادامه پيدا كند . با اينكه بشر امروز از طريق روانشناسي براي درمان افسردگي به موفقيت هاي نسبي از جمله هدف دار بودن ، تقويت احساس لذت ، انعطاف پذيري ، گسستن افكار منفي ، ورزش و ... دست يافته است ؛ اما هر روز به تعداد متخصصيني كه براي درمان بيماري هاي رواني بر باورها و رفتارهاي مذهبي متمركز مي شوند و معنويت را مهمترين راه نجات انسان از پوچي و درماندگي مي دانند اضافه مي شود . اين در حالي است كه انسان امروز با آگاهي و بينش دريافته است كه با دور شدن از باور و اعتقاد به خدا و نور الهي ، آرامش رواني اش به مخاطره مي افتد . در حالي كه در فرهنگ اصيل قرآن كريم و سنت اهل بيت (ع) ، گزاره‏هاي وحياني فراواني براي درمان بيماري ها ياد شده ارائه شده است كه از جمله : توكل ، صبر ، حج ، نماز ، خوش بيني ، شكر ، اعتقاد به مقدرات الهي و ... مي باشد .