پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

از آن¬جايي كه زنان نيمي از جامعه و پرورش دهنده نيم ديگرند، پس تربيت و پرورش آنان تأثير به سزايي در تكامل اجتماع بشري خواهد داشت. ارتباط كلامي با ايشان در اجتماعات مخصوصاً در كوچك¬ترين نهاد جامعه يعني خانواده به دليل ويژگي¬ها و خصوصيات اين قشر اهميت بسياري دارد، سخن و لحن بيان خالق انسان كه آگاه از تمام ابعاد وجودي زنان است، مي‌تواند مرجع مناسبي براي يافتن بهترين و موثرترين شيوه تكلّم با زنان باشد، پس ضروري است كه شيوه‎هاي خطاب خداوند با زنان بررسي گردد. پس بايد به بررسي اين موارد پرداخته شود كه خداوند براي صحبت كردن با زنان از واژگان يا عبارات خاصي استفاده نموده است. يا اين‌كه خداوند در اين انتخاب الفاظ و عبارات، الگوي اخلاقي- تربيتي براي بهره‌وري قرار داده است، كه با روش توصيفي- تحليلي بدان پرداخته خواهد شد. حاصل آن‌كه خداوند متعال، گاه به‌صورت مستقيم يعني با فرستادن فرشته يا وحي نمودن و يا با ندايي كه بدون واسطه است، با زن صحبت گفته و گاه باواسطه شخص ديگري همچون پيامبر اكرم صلّي‌الله عليه وآله وسلّم يا به صورتي غير از نداي مستقيم با اين گروه از افراد جامعه سخن گفته است. در ضمنِ اين دو نوع خطاب، الفاظ به كار رفته در سخن خداوند به گونه‌اي است كه در عين لطافت، ويژگي¬هاي وجودي زنان ازجمله نيازهاي طبيعي و رواني زنان، نياز آنان به احترام، آرامش، حمايت و محبت، رعايت حريم آنان، دادن اختيار و حقوق به آنان و جلوگيري از فساد در بين آن‌هاست، را در نظر گرفته و در ضمن پيام‌هاي تربيتي و اخلاقي، تمام جوانب سخن‌گفتن را به صورت معجزه‌گونه بيان مي‎كند.