پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

درعصر امويان جامعه متشكل ازفرهنگ ها،نژادها وزبان ها ومليت هاي گوناگون بود،كه عملا نتيجه فتوحات اسلامي كه از زمان خلفاي راشدين آغاز ودر دوره امويان تثبيت يافت،.دراين جامعه ثروت،قدرت وزن به عنوان مثلثي همدوش شده وبه عنوان ابزاري دردست حكومت بود كه از آن سود مي برد.پيچيدگي اجتماعي در زمان اموي نسبت به دوره اسلامي قبل ازآن بيشتر شده بود.پژوهش حاضر سعي دارد وضعيت فرهنگي،اجتماعي وسياسي حاكم بر مدينه درعصر امام سجاد(عليه‌ السلام)ونيز نقش مثبت ومنفي زنان درآن عصر و تلاشهاي فرهنگي وعلمي امام در جلوگيري از وقوع انحرافات گسترده درجهان اسلام را بررسي كند.در دوره اموي شاهد بازگشت به برخي سنن جاهلي در زمينه هاي مختلف هستيم،نگاه منفي به زن را دوباره زنده كرد وعملا صورت زن درآينه سيرت جاهلي تجلي يافت.همچنين زن يكي از ابزارهاي قدرت براي تطميع و مشغول كردن اشراف واعراب نورسيده يه شمار مي رفت.نمونه بارز آن رواج هر چه بيشتر موسيقي وغنا بود كه زنان نيز درآن سهيم بودند.تعليم وتعلم مخصوصا براي زنان دراين دوره محدود به آموزش كتابت،قرآن وسهيم شدن در نقل روايات مي شد.اين زمينه باز فرهنگي نوعي سياست امويان بود براي دور نگه داشن زنان از سياست،البته زنان متمايل به شيعه با توجه به نوع نگاه خود به مسايل وتربيت ديني خاندان اهلبيت(عليهم السلام)،حضور جدي تري در برخوردهاي سياسي داشتند.ازديگر مولفه هاي سنن جاهلي تعصبات قومي وقبيله اي بود كه سهم بالايي در ارزش گذاري افراد داشت،لذا زناني كه ازجايگاه قبيله اي بهتري برخوردار بودند شان اجتماعي بالاتري نيز داشتند.