پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن كتاب هدايت بشر مي باشد و سبك و سياق نوشتاري آن متفاوت از ديگر كتاب ها بوده و تعاليم خود را به منظور فهم همه انسان ها، با ابزارهاي متعدد بيان كرده ؛ بر اين اساس بسياري از مباني ومعاني را در بعضي موارد با زبان ادبي و هنري در قالب مثل آورده است . زبان قرآن محدود به يك شيوه بياني واحد نيست بلكه قرآن جهت رسيدن به اهداف تعليمي وتبييني خود نسبت به كافه الناس از شيوه هاي مختلف ومتعدد بياني استفاده نموده است . تمثيل يكى از روش هاى شيوه هاي بياني معارف قرآن كريم است كه با روش تصويرسازى و مجسم كردن موضوع مخاطب را به تخيل وا مى دارد. در حوزه علوم قرآني و زبان شناسي قرآن اصطلاح معنارداري گزاره هاي قرآني مورد بحث و چالش است .معنارداري زبان قرآن بدين معنا است كه گزاره هاي موجود در قرآن تهي از معنا نيستند بنابراين تمثيلات قرآني كه بخشي از گزاره هاي قرآن محسوب مي شوند داراي معنا مي باشند . در اين پژوهش مفهوم زبان و زبان قرآن ذكر شده ، معناداري بصورت عمومي بررسي شده در مرحله بعد بيان شده كه همه گزاره هاي قرآني معنادار هستند ودر نتيجه تمثيل هاي قرآني معنا دارند و از اين قاعده مستثني نيستند، بررسي اجمالي در خصوص مفهوم سياق آيات صورت گرفته وديدگاه انديشمندان ومفسران ذكرگرديده است و بر اساس آن نتيجه گيري شده كه معاني تمثيلات سياقمندند، يعني با توجه به سياق معنا پيدا مي كنند وبا اين نگاه چند مثل از قرآن انتخاب شده ومعناداري آن ها با توجه به سياق آن ها مورد بررسي قرار گرفته است .