پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده چكيده پيشرفت علم و فناوري از زواياي مجهول برخي مسائل پرده برمي‌دارد و انسان را در بهره‌وري بيشتر از آنها اعانت مي‌نمايد. دادوستد خون و مشتقات آن از جمله مواردي است كه با توجه به كاربردهاي كنوني آن در فقه، مسائل و احكام ويژه اي را شامل مي شود. امروزه، انتفاع از خون با توجه به پيشرفت‌هاي علم پزشكي با رويكرد جديدي مواجه شده است. خوني كه در ‌گذشته هيچ منفعت خاصي براي آن متصور نبوده ، امروزه نقش بسزايي در درمان بيماري ها و نجات جان انسان‌ها دارد. خون و فرآورده‌هاي آن در علم پزشكي يكي از مواد حياتي و مهم به شمار مي‌رود كه در قسمت‌هاي مختلف قابل ‌استفاده است. اين مايع حيات‌بخش از راه‌هاي مختلف قابل‌انتقال به افراد نيازمند به خون و فرآورده هاي آن مي باشد و اين امر مستلزم تهيه خون از طرق مختلف از جمله بيع،هبه و ... است. لذا بررسي حكم بيع خون در فقه در زمان حاضر امري لازم و ضروري است.مسئله بيع خون از گذشته‌ بين فقها مطرح بوده ومطلب جديدي در فقه به شمار نمي‌رود. اما با توجه به نظر اكثر فقهاي معاصر مبني بر تأثير عامل زمان و مكان در موضوعات وتبعيت احكام از موضوعات وتغيير ملاك در احكام، بيع خون نيز از اين عوامل متأثر شده و حكم آن قابل تغيير است. رساله حاضر مسئله بيع خون را در فقه اماميه با مراجعه به منابع دست اول فقهي و به روش كتابخانه‌اي مورد بررسي قرار داده است. اين پايان‌نامه در دو‌ بخش مفهوم شناسي و بررسي آراي فقهاي متقدم و معاصر،گرد آوري شده و در صدد بيان نظرات فقهي در مسأله بيع خون بوده است.تحقيقات انجام شده نشان دهنده اختلاف نظر بين فقهاي متقدم و معاصر است كه هر يك با تمسك به منابع فقه اماميه استدلال هايي را در اين زمينه ارائه و احكامي را استنباط نموده اند. كلمات كليدي: حكم، مقتضيات زمان، فقه اماميه، بيع، خون