پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تربيت به معناي پرورش دادن و به فعليت رساندن استعداد هاي دروني انسان يكي از وظايف و اهداف غايي و نهايي پيامبران اولوالعزم است. از اين رو منظور از شيوه هاي تعليم و تربيت يك سلسله اصول بايد ها و نبايد هاي كلي و حاكم بر روش تعليم و تربيت است كه بر اساس احكام الهي و دستورات نبوي و مناسب با طبيعت انسان ها براي دستيابي به اهداف اخلاقي و تربيتي مورد نظر به كار رفته مي شود كه مهمترين كاركرد آن تعيين شيوه هاي تربيتي است. شيوه هاي مشترك پيامبران اولوالعزم (عليهم السلام) در قرآن به دو شيوه مستقيم و غير مستقيم مي باشد. از شيوه هاي مستقيم تعليم و تربيت پيامبران اولوالعزم در قرآن مي توان به دعوت به توحيد و نفى شرك، دلسوزي در كنار استدلال، قاطعيت در اظهار عقايد و مناظره با بزرگان و... اشاره نمود. همچنين ازشيوه هاي غير مستقيم تعليم و تربيت پيامبران اولوالعزم (عليهم السلام) در قرآن نيز مي توان به گفتار آرام و رعايت ادب در برابر تهمت ها، انذار و اتمام حجت با مشركان، جدال احسن و... اشاره كرد. برخي از شيوه هاي مختص تعليم و تربيت حضرت نوح (عليه السلام) در قرآن تعليم و تربيت با توجه دادن به قدرت الهى، شرح صدر و زبان مهرآميز حضرت نوح (عليه السلام) در تعليم و تربيت وتعليم و تربيت به شيوه تدريجي مي باشد. همچنين برخي ازشيوه هاي تعليم و تربيت حضرت ابراهيم (عليه السلام) تعليم و تربيت با شيوه برهان بر نفى بت‌پرستى، اتخاذ شيوه هاى متنوع براى گسترش توحيد مي باشد. برخي ازشيوه هاي تعليم و تربيت حضرت موسي (عليه السلام) نيز تعليم و تربيت به شيوه الگويي، تعليم و تربيت با روش محبت، تعليم با روش موعظه، گفتار نرم و دلپذيرو برخورد شجاعانه با تهديدهاى فرعون مي باشد كه در اين تحقيق بررسي شده است. ازشيوه هاي تعليم و تربيت حضرت عيسي (عليه السلام) تعليم و تربيت با حكمت ها و بيانات مؤثر، تعليم مردم در كودكي و تعليم و تربيت با روش سير و سياحت بررسي شده است و در آخر نيزروش تعليم و تربيت پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) بيان شده كه به دو روش تعليم و روش تربيتي پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) در قرآن اشاره شده است.