پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده: در نظراسلام، چگونگي نگه داري و تربيت فرزندان در سنين كودكي(به خصوص دوره شش سال اول زندگي)، تاثير به سزايي در شكل گيري شخصيت اجتماعي و فردي و تامين بهداشت رواني آنان دارد. كودك در اين مرحله بايد به توانايي هايي دست يابد كه نه تنها بر سلامت او دراين دوره بلكه بر سلامت وي درهمه عمرتاثير گذاراست. توجه به بهداشت رواني دراين سطح ،در حكم نوعي سرمايه گذاري براي سلامت رواني او دربزرگسالي است. در شرايط كنوني جامعه به سبب اشتغال والدين يا به علت هاي ديگر، مهدكودك ها رواج چشمگيري پيدا كرده اند. لذا نقش و كاركرد اين نهاد اجتماعي ، در تربيت فرزندان و آموزش اجتماع پذيري آنان ،بيش از پيش اهميت يافته است. از اين رو پرداختن به احكام فقهي –تربيتي فعاليت هاي مهد كودك ها، و بررسي ماهيت و ريشه تعهدات فقهي مربيان مهد كودك نسبت به كودكان تحت مراقبت آنها، از مسائل ضروري به نظر مي رسد. بنا براين با توجه به منابع فقهي- حقوقي، و رويكرد توصيفي- تحليلي، مبناي فقهي جوازسپردن كودكان به مهد كودك از حق حضانت كه به واسطه ولايت (با شرط مصالح تربيتي )مي باشد، نشات مي گيرد. از اين رو مسئوليت نگه داري و تضمين مصالح كودكان به عهده والدين بوده و مهد كودك ها مي توانند در طول ايفاي اين مسئوليت شرعي قرار بگيرند. مربيان مهدكودك نيز، در نتيجه اقدام والدين به سپردن كودكان به مهد كودك ، در عقد اجاره والدين خواهند بود كه در نتيجه اين عقد اجاره، مربيان مهد كودك در صورت انجام دادن هر فعل يا ترك فعلي كه به موجب قانون ،غير قانوني باشد و موجب ضرر رساندن به كودك شود. در برابر اولياي كودكان مسئوليت مدني دارند و مشمول ضمان مي شوند. كليد واژه ها: فقه، حقوق تربيتي ، ولايت، حضانت، مهد كودك