پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اين پايان نامه به مفهوم شناسي خير و مصاديق آن از ديدگاه قرآن كريم مي پردازد.خير،واژه اي است جامع و فراگير و معناي آن تقريباً هر چيزي كه به لحاظي ارزشمند، مطلوب و سودرسان باشد،را شامل مي شود و همان چيزي است كه مقابل شر قرار دارد.خير في الواقع،آن چيزي است كه از بين افرادِ نوع خودش برگزيده و انتخاب مي‌شود،بنابر اين بر ديگر امور، برتري و رجحان دارد.البته خير واقعي را با كمك گرفتن از فطرت پاك، عقل سليم،وحي و توسط انبياء و معصومين(عليهم السلام)،مي توان شناخت و به آن نزديك شد. خير،گاهي مطلق خير و از ديد همه خير محض است و بعضي مواقع،امور يا موجودات به وسيله اسباب و مسبباتي خير شده و به نام خير مقيد يا نسبي شناخته مي شوند و گاهي هم، امور براي ديگران خير كثير خواهند شد.البته در اين ميان از خيرات ظاهري و حقيقي هم نبايد غافل شد، كه آن ها نيز نقش عمده اي در به كمال رساندن انسان دارند، اما در هر حال،از نظر قرآن كريم، خداي سبحان خير علي الطلاق است كه همه خيرات از او بوده و اوست كه سرمنشا همه خيرات مي باشد، لذا تا انسان متصل به معرفت وحياني نگردد، شناخت او نسبت به مصاديق واقعي خير كامل نمي گردد.مصاديقي همچون، نماز،روزه،زكات،صدقه،توبه، عفاف،صبر و صلح و ... كه يا جزو خيرات عبادي اند،يا ملحق به خيرات اخلاقي شده و يا در دسته خيرات اقتصادي قرار مي گيرند. لازم به ذكر است،در مسير رشد و حركت به سمت كمال و خير مطلق،آفت هايي از رسيدن به مقصد جلوگيري مي كنند كه انسان ها بايد متوجه اين موانع باشند.موانعي چون شرك و نفاق و غفلت و تكذيب حق كه سد راه رسيدن به خوبي هاي اخروي مي شوند،و رذايلي چون بخل،حرص،طمع،حسد و كبر كه چيزي جز شر نيستند و از بزرگترين موانع رستگارى انسان محسوب مي شوند. واژگان كليدي: خير، شر، مصاديق خير، موانع خير، معيار خير