پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده كلمه ي خلود به معناي بقاي اشياء بر صفت و حالتي است كه دارد. خلود و مشتقات آن به طور مكرر در قرآن كريم آمده است و اين نشان دهنده ي اهميت ميل به جاودانگي انسان از ديدگاه قرآن است. زيرا هر ميل و گرايشي بايد مصداق و واقعيتي در عالم خارج داشته باشد و هر فردي با اختيار خودش، مصداق خلود در بهشت يا جهنم را براي خود مهيا مي سازد. عرفا، فلاسفه، متكلمين و مفسران از جمله صاحب الميزان، درمورد خلود بهشتيان بحثي ندارند زيرا همه ي اين بزرگان قائل اند، خداوند و عده اي كه به مؤمنين داده محقق خواهد شد و خلف وعده اي در كار نيست. آنچه كه مورد اختلاف است مسأله خلود در عذاب است. عده اي مي گويند عذاب براي كافران ابدي نيست و روزي از آن بيرون خواهند آمد. بعضي مي گويند عمل به وعده واجب است اما عمل به وعيد لازم نيست و نمي توان سرنوشت كفار در جهنم را پيش بيني كرد. علامه(ره) مي فرمايند كه عذاب براي كافران ابدي است تنها موحدان عاصي هستند كه از جهنم خارج مي شوند. همچنين ايشان درمورد كيفيت خلود قائل به تعلق ابدان به سوي ارواح هستند ولي با دقت در آثارشان تعلق ابدان به سوي ارواح با تعلق ارواح به سوي ابدان از نظر ايشان يكي است. و در آخر ايشان درمورد بدن قائل است بدني كه در آخرت برانگيخته مي شود همان بدن عنصري است كه قرآن كريم به آن اشاره فرموده است. كليد واژه: خُلد، ابد، بقاء، روح، نفس، سعادت و شقاوت.