مباني فقهي احكام جنين در مورد ديه ، ارث و سقط جنين
از نگاه فقه، براي دوران قبل از بلوغ نيز احكامي قرارداده شده كه تكليف ديگران در ارتباط با وي را مشخّص ميسازد. يكي از دوران هاي قبل از بلوغ، دوران جنيني است. احكامي به اين دوران تعلق ميگيرد كه داراي مباني و ادلهي خاص خود ميباشند.
يكي از احكامي كه به دوران جنيني تعلق ميگيرد، ارث است. براي ارث بردن جنين، فقها به مدد روايات شرايطي از جمله زنده متولد شدن و علم به وجود جنين، هنگام مرگ پدر را قرار دادهاند. بعضي از فقها استقرار حيات را نيز شرط ميدانند.
ديه يكي ديگر از احكامي است كه به جنين تعلق ميگيرد . براي مقدار ديه جنين قبل از دميده شدن روح دو قول وجود دارد. بعضي از فقها ديه را برابر قيمت بنده يا كنيز ميدانند و بعضي ديگر مقدار ديه را مطابق مراحل جنين قرار ميدانند.كه طبق هر مرحله ديه نيز متفاوت ميشود. فقها مقدار ديه بعد از دميده شدن روح را، براي پسر ديه كامل و براي دختر نصف ديهي پسر قرار دادهاند.كه روايات اين مقادير را بيان كردهاند و فقها آن را استخراج كردهاند. همچنين فقها با توجه به روايات، براي اعضاي سقط شدهي جنين، ديه قرار دادهاند.
حكم ديگر، سقط جنين است كه از نظر فقها به دليل آيات و روايات، حرام است و تنها با شرايطي مانند قبل از دميده شدن روح و در خطر بودن جان مادر و... سقط را جايز ميدانند. فقها كيفر سقط جنين را قبل از دميده شدن روح، ديه ميدانند ولي بعد از دميده شدن روح در كيفر آن كه قصاص يا عدم قصاص باشد اختلاف دارند. با توجه به آيات و روايات و نقد بر استدلال آنها، كيفر آن ديه و عدم قصاص است. همپنين جنين سقط شده، غسل و كفن و دفن نيز دارد.
كليد واژه:جنين، ارث، ديه، سقط جنين، فقه.
- : سطح3
- : فقه و اصول
- : يزد
- : ميبد
- : حضرتزهرا«عليهاالسلام»