مباني فقهي احكام جنين در مورد ديه ، ارث و سقط جنين

شناسه محتوا : 13103

1394/12/22

تعداد بازدید : 346

از نگاه فقه، براي دوران قبل از بلوغ نيز احكامي قرارداده شده كه تكليف ديگران در ارتباط با وي را مشخّص مي‌سازد. يكي از دوران هاي قبل از بلوغ، دوران جنيني است. احكامي به اين دوران تعلق مي‌گيرد كه داراي مباني و ادله‌ي خاص خود مي‌باشند. يكي از احكامي كه به دوران جنيني تعلق مي‎گيرد، ارث است. براي ارث بردن جنين، فقها به مدد روايات شرايطي از جمله زنده متولد شدن و علم به وجود جنين، هنگام مرگ پدر را قرار داده‎اند. بعضي از فقها استقرار حيات را نيز شرط مي‎دانند. ديه يكي ديگر از احكامي است كه به جنين تعلق مي‎گيرد . براي مقدار ديه جنين قبل از دميده شدن روح دو قول وجود دارد. بعضي از فقها ديه را برابر قيمت بنده يا كنيز مي‎دانند و بعضي ديگر مقدار ديه را مطابق مراحل جنين قرار مي‌دانند.كه طبق هر مرحله ديه نيز متفاوت مي‎شود. فقها مقدار ديه بعد از دميده شدن روح را، براي پسر ديه كامل و براي دختر نصف ديه‎ي پسر قرار داده‎اند.كه روايات اين مقادير را بيان كرده‎اند و فقها آن را استخراج كرده‎اند. همچنين فقها با توجه به روايات، براي اعضاي سقط شده‎ي جنين، ديه قرار داده‎اند. حكم ديگر، سقط جنين است كه از نظر فقها به دليل آيات و روايات، حرام است و تنها با شرايطي مانند قبل از دميده شدن روح و در خطر بودن جان مادر و... سقط را جايز مي‎دانند. فقها كيفر سقط جنين را قبل از دميده شدن روح، ديه مي‎دانند ولي بعد از دميده شدن روح در كيفر آن كه قصاص يا عدم قصاص باشد اختلاف دارند. با توجه به آيات و روايات و نقد بر استدلال آنها، كيفر آن ديه و عدم قصاص است. همپنين جنين سقط شده، غسل و كفن و دفن نيز دارد. كليد واژه:جنين، ارث، ديه، سقط جنين، فقه.
پدیدآورندگان
  • : سطح3
  • : فقه و اصول
  • : يزد
  • : ميبد
  • : حضرت‌زهرا«عليهاالسلام»