پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

استاد در ابتدا به تعریف اهمال کاری پرداخت و گفت: اهمال کاری همان تسویف است، به معنای به تعویق انداختن کاری که باید الان انجام دهیم. در ادبیات دینی، آیات و روایات از اهمال کاری با عنوان «تسویف» یاد شده و به شدت مورد نهی قرار گرفته است.

اهمال کاری یک عادت رفتاری نادرست است، نه یک بیماری؛ و دلایل متعددی می تواند داشته باشد که می بایست با تلاش و استمرار، نسبت به از بین بردن این عادت رفتاری نادرست اقدام نمود.

اهمال کاری دارای انواعی است از جمله: اهمال کاری فعال، غیر فعال، اضطرابی و موثر.

خانم جوکار علل و ریشه های اهمال کاری را بیان کرد و افزود: ریشه های اهمال کاری می تواند  منشا عاطفی باشد؛ دلایل عاطفی نظیر : ترس از سخت بودن انجام کار، یا بی علاقه بودن به انجام کار، بی انگیزه بودن، بی هدف بودن، لجاجت و سرکشی و نیز کامل گرایی؛ که همه این علل زیر مجموعه علل  عاطفی قرار می گیرد و می تواند سبب اهمال کاری شود. کامل گرایی به این معناست که فرد نگاه کامل گرایانه به انجام هر کار دارد و به تعبیری یا صد در صد باید انجام دهد یا اصلا انجام ندهد و  چون گاهی نمی تواند کار را صد در صد انجام دهد، دچار این عادت رفتاری نادرست می شود.

گاهی ریشه اهمال کاری، منشا تربیتی دارد؛ به این معنا که از بچگی یادگرفته که انجام هر کاری را به تعویق بیندازد و این تبدیل به یک عادت رفتاری در او شده است.

ایشان گفت: عدم اهمال کاری و انجام به موقع کارها آثار متعددی به دنبال دارد که از آن جمله می توان به : احساس آرامش و آزادی، از بین رفتن احساس بی ارزشی و گناه، دستیابی به اهداف اصلی زندگی، افزایش اعتماد به نفس با رسیدن به برنامه ها و غیره اشاره کرد. وقتی انسان با برنامه ریزی و زمان بندی منظم، اقدام به انجام کارهایش می کند و کاری که مدتها به تعویق انداخته را انجام می دهد، احساس آرامش می کند و ذهنش از دغدغه ای که همیشه نسبت به انجام این کار داشته، آزاد می شود. اعتماد به نفس بیشتری پیدا می کند و از نشاط دو چندانی برخوردار می شود. 

در پایان راهکارهای مقابله با اهمال کاری را به این صورت بیان کرد:  

1-    انضباط شخصی و داشتن مدیریت زمان و برنامه ریزی؛ (داشتن برنامه ریزی جهت انجام امور روزمره و سایر امور، زمان بندی جهت استفاده از گوشی، فضای مجازی و...به رفع اهمال کاری کمک زیادی می کند).

اگر کسی عادت دارد که هر لحظه در فضای مجازی پرسه بزند، باید با برنامه ریزی، زمان استفاده از گوشی و فضای مجازی را محدود نماید.

2-    -تقسیم بندی  و اولویت بندی کارها به:
الف-کارهای مهم و فوری که خودم باید انجام دهم.
ب- مهم های غیر فوری، زمان محدود ندارند و امکان تاخیر دارند.خودم انجام میدهم اما باید برای انجامش زمان مشخص می کنم.
ج- فوری و غیر مهم که زود باید انجام شوند ولی غیر مهمند و می توان واسپاری کرد مثل: اتوزدن لباس، پرداخت قبوض و...
د- غیر فوری و غیر مهم. این دسته از کارها را می توان حذف کرد.

3-    تعیین زمان پایان انجام هر کار
بنا به حدیثی که از یکی از معصومین ^{علیهم السلام} نقل شده، در انجام کارهای مهلت دار کوتاهی می شود؛ بنابراین؛ برای اینکه در روطه اهمال کاری نیفتیم، باید برای انجام هر کار، زمان مشخص کنیم و به عبارت بهتر، زمان پایان انجام هر کار را مشخص کنیم. 

4-    از اراده های کوچک شروع کنید؛ از ابتدا با کارهای بزرگ و پرحجم شروع نکنیم بلکه ازکارها واراده های کوچک شروع کنیم.

5-    کوچک کردن و بخش بندی هر کار که انجام آن را ساده‌تر کند.

6-    نه گفتن به هر پیشنهاد ودرخواست انجام کار.

7-    استفاده از قانون پنج ثانیه : یک قانون پنج ثانیه برای خود قرار دهید؛ وقتی قرار هست کاری انجام شود، فورا اقدام کنید و نگویید حالا باشه یک ساعت دیگه انجام میدهم، باشه بعد از ظهر انجام میدهم و... .

8-    استفاده از تکنیک بیست هشتاد، هشتاد درصد از اتفاقات مهم زندگی، نتیجه بیست درصد از کار و تلاش انسان است. آن 20 درصد را شناسایی کنیم و روی آن سرمایه گذاری کافی داشته باشیم.

9-    تکرار این جمله با خودکه :  «بعدا وجود ندارد».

10-    استراحت دادن به ذهن خسته و تنظیم زمان خواب

11-   توجه به بحث مزاج شناسی

12-    قرار دادن جریمه در صورت عدم انجام کار در بازه زمانی مشخص شده.

و سایر راهکارهایی که در ادامه این نشست بیان شد.