فقه اسلامی همواره در طول تاریخ بشر به عنوان یک راهنمای معنوی و عملی نقش بسزایی ایفا کرده است. با افزایش موارد طلاق عاطفی در زوجین، نیاز به راهکارهای فقهی برای حفظ و تقویت پیوندهای خانوادگی بیش از پیش احساس می‌شود.
1. حکم عدم خروج زن بدون اذن شوهر، برای حفظ عزت خانواده، جلوگیری از نگاه‌های طمع‌آلود، افزایش همبستگی و کاهش تنش‌ها و سوءتفاهم‌ها است.
2. آراستگی و توجه به ظاهر، نشانه احترام به همسر، تقویت عشق و محبت، افزایش رضایت، و بهبود روابط زناشویی از طریق نظافت و جذابیت است.
3. احترام به بزرگان، نشان‌دهنده ارزش تجربه و دانش آنان است و باعث تقویت روابط خانوادگی، همبستگی اجتماعی و ایجاد جامعه‌ای سالم و محبت‌آمیز می‌شود.
4. صله رحم، ارتباط و کمک به خویشاوندان، موجب بهبود روابط خانوادگی، کاهش تنش‌ها، افزایش حمایت و همبستگی، و ایجاد جامعه‌ای مهربان‌تر و همبسته‌تر می‌شود.
5. کفویت در اعتقادات مذهبی، فرهنگ، اخلاق و امور اقتصادی، مهم‌ترین ملاک برای زندگی موفق است و عدم آن باعث ناهماهنگی و مشکلات روانی می‌شود.
6. ازدواج تنها شامل نیازهای جنسی نیست بلکه نیازهای عاطفی و روانی نیز مهم‌اند؛ عدم تأمین این نیازها باعث فروپاشی خانواده و آسیب به اجتماع می‌شود.
7. آموختن مهارت‌های ارتباطی و شناخت تفاوت‌های جنسیتی برای زوجین ضروری است؛ این مهارت‌ها به ایجاد همدلی، اعتماد و پایداری در زندگی کمک می‌کنند.
8. تأمین نیازهای مالی زوجه با نفقه، مهریه و اجرت المثل خانه‌داری و شیردهی، استقلال مالی و امنیت زن را حفظ و تقویت می‌کند و کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد.
9. وجوب تمکین، حق قسم و حرمت ترک وطی زوج از زوجه بيش از چهار ماه، تضمین‌کننده حقوق زناشویی، کاهش تنش‌ها، جلوگیری از تبعیض و تقویت پیوندهای خانوادگی هستند.
10. مضاجعه یا همبستری، باعث افزایش ارتباط، اعتماد و امنیت عاطفی، تقویت پیوندهای احساسی، کاهش استرس و بهبود کیفیت ارتباطات زناشویی، و افزایش رضایت و خوشبختی زوجین می‌شود.
این نکات می‌توانند در جلوگیری و درمان طلاق عاطفی نقش مؤثری ایفا کنند. با توجه به اهمیت روابط عاطفی و معنوی در خانواده، بهره‌گیری از راهکارهای فقهی در تقویت این پیوندها بسیار مؤثر است. و خانواده را تا رسیدن به سر منزل مقصود که همان خانواده متعالی است، هدایت می‌کند.
