آقای نورالدینی در ابتدای سخنان خود به اهمیت دو نهاد حوزه و دانشگاه اشاره کرد و گفت: «حوزه و دانشگاه به عنوان دو نهاد مهم علمی و فرهنگی، نقش کلیدی در شکل‌دهی به تفکر، فرهنگ و توسعه اجتماعی کشور دارند.» ایشان تأکید کردند که اگرچه این دو نهاد از جهاتی با هم متفاوت هستند، اما می‌توانند با همکاری و تعامل مؤثر، به تحقق اهداف مشترک کمک کنند.
در ادامه، دکتر نورالدینی به بررسی اهمیت وحدت میان حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها پرداخت و بر نیاز به همکاری و هم‌افزایی بین این دو نهاد علمی برای ارتقای دانش و فرهنگ جامعه تأکید کرد. وی مزایای این وحدت را شامل تقویت تفکر انتقادی، پاسخگویی به چالش‌های معاصر و توسعه پایدار دانست.
ایشان همچنین افزود: «حوزه و دانشگاه هر دو تأثیر عمیقی بر فرهنگ جامعه دارند. با تربیت نسلی آگاه و متعهد، می‌توان از نفوذ فرهنگ‌های بیگانه جلوگیری کرد.» دکتر نورالدینی تصریح کرد که وحدت بین حوزه و دانشگاه می‌تواند به پیشگیری از تهاجم فرهنگی کمک کند.
وی همچنین بر اهمیت آموزش معارف اسلامی در حوزه‌ها و علوم انسانی در دانشگاه‌ها تأکید کرد و گفت که این امر می‌تواند به تقویت هویت ملی کمک کند.
در بخش پایانی سخنان خود، استاد نورالدینی به چالش‌هایی که ممکن است در مسیر این وحدت وجود داشته باشد، اشاره کردند. وی راهکارهایی برای تقویت همکاری‌ها ارائه دادند که شامل ایجاد بسترهایی برای تبادل نظر، برگزاری کارگاه‌ها و نشست‌های مشترک، و تشویق به طرح‌های پژوهشی مشترک بود.
در پایان جلسه، بر اهمیت ترویج فرهنگ گفتگو و تبادل فکر بین دانشجویان و طلبه‌ها تأکید شد تا بتوان به یک وحدت پایدار و مؤثر دست یافت. این نشست با استقبال حاضران همراه بود و امیدها را برای آینده‌ای روشن‌تر در زمینه همکاری میان حوزه و دانشگاه افزایش داد.
