پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

نتایج حاصل از این کرسی : یکی از راه‌های ارتباط امام عصر^(عج) با مردم و هدایت آن‌ها در عصر غیبت، تصرفات باطنی و روحانی بر قلوب مومنین است. امام^{(علیه السلام)}به صورت فرد ناشناس و گاه با واسطه هایی با مردم ارتباط برقرار کرده و مشکل آنان را حل می‌نماید. بر اساس احادیث معصومین^{( علیهم السلام)} مهم ترین راه هدایت در زمان غیبت امام مرجعیت غیر مستقیم آن حضرت است که فقها و مجتهدین به نیابت از ایشان آن را تحقق می بخشند؛ به گونه ای است که جامعه اسلامی حتی یک لحظه به حال خود رها نشده و همچنان که هدایت الهی اقتضا می کند، امام عصر^{(علیه السلام)} به وسیله دین شناسان و فقیهان عادل به طور دایم و مستمر جامعه را هدایت کرده، وظیفه الهی خود را به کمال انجام می رساند.

از دید نکته سنجان دور نیست که این شیوه علاوه بر پویایی و زنده بودن  دین در تمام اعصار و بین تمام نسل ‌های بشر، مردم را به سوی فقهای واجدالشرایط، که قدرت اداره جامعه را داشته باشند، رهنمون می نماید. نکته ظریف اینجاست که ولایت امام عصر^{(علیه السلام)} در دوران غیبت علاوه بر جنبه اعتقادی، جنبه عملیاتی هم دارد تا به وسیله نایب جامع الشرایطش به مرحله اجرا درآید و دارای اثر عملی گردد. این ولایت و حکومت هرگز مستقل از امام عصر نبوده، که زعامت فقیه عادل در امتداد حکومت امام غایب ^(عج) نبوده، و در امتداد حکومت رسول الله^{(صلی الله علیه و آله و سلم)} قرار دارد. شایان ذکر است افزون بر مرجعیت سیاسی و دینی امام عصر^(عج) ولایت معنوی و تصرفات باطنی آن حضرت در کل نظام هستی به عنوان کار ویژه امامت ایشان گزارش شده است و امام نگهبان اسرار الهی، موجب نزول رحمت، واسطه رزق، موجب استجابت دعا، دفع بلا و ایجاد امنیت و آرامش جامعه معرفی و قلمداد گردیده است.