سید ابراهیم حسینی در این نشست ابتدا به آمار شهدای کربلا اشاره نمودکه حدود 90 درصد ياران امام حسين(ع) و شهداي كربلا از كوفه بودند. برخلاف ساكنان مكه و يمن که در حد صفر قابل‌تصور است. ياران حضرت از مدينه نيز بسيار اندك و قابل ترديد بودند. و تعداد کمی از بصره (حدود سه نفر). جامعه کوفیان بیشترین حجم شهید را دارد و تا 200 سال بهترین شاگردان اهل بیت همه کوفی و در کوفه مستقر هستند. مردمان کوفه برای امام نامه نوشتند و ایشان را دعوت کردند اما از یک طرف خیانت تلخی توسط کوفیان انجام گرفت. و اینجا تناقضی جدی وجود دارد.
استاد در ادامه به طرح سوالی پرداختند که چه مشکلی برای جامعه کوفه پیش آمد که نتوانستند به موقع تصمیم بگیرند و حتی برای کشتن اباعبدالله علیه السلام نذر می کنند که مسجد بسازند و در کوفه 7 مسجد به شکرانه شهادت امام علیه السلام ساخته شد؟
ایشان در پاسخ به این سؤال بیان داشتند که مردم کوفه مردم منافق و دشمن اهل بیت نبودند، فقط ایرادی که وجود داشت این بود که ابن زیاد با مدیریت خود توانست مردم کوفه را در دوراهی انتخاب امام و تعلقات آن‌ها قرار دهد؛ اما بر اساس آیه 46 سوره توبه : اگر واقعاً مردم کوفه دلشان با امام بود زمینه‌های همراهی با ولی خدا را فراهم می‌کردند.
وی در ادامه جامعه کنونی را به جامعه کوفیان تشبیه کردند با این وصف که دین‌داری ما شبیه دین‌داری کوفیان است. محرّم‌ها و مراسم‌های عرفه با شور و شوق برگزار می‌شود، اما بی‌اخلاقی در رفتارها موج می زند.
استاد در ادامه مجدداً به کلیدواژه‌ای که می‌توان با آن حوادث کوفه را تحلیل نمود اشاره کرد که آن کلیدواژه تعلقات است؛ زیرا ابن زیاد تهدید کرد که هرکسی که در سپاه مسلم است، یارانه خودش و همه بستگانش را قطع خواهد کرد. همین امر موجب شد که اطراف مسلم خالی شود. بر اساس آیه 24 سوره توبه اگر کسی توانست بین تعلقاتش و خدا، خدا را انتخاب نماید این شخص حزب‌الله واقعی است. جامعه کوفه قربانی تعلقاتی شد که بخشی از آن توهمی بیش نبود.
