در ابتدای این کرسی، حجت الاسلام موسی پور به عنوان اولین استاد ارائه دهنده، به تبیین مشکلات اقتصادی کشور پرداخته و به بیان راهکارهایی همچون: ایمان و توکل به خدا، تقوا، نظارت مستمر رهبران صالح، برنامه ریزی درست مدیران، قطع واردات و اعتماد به منابع داخلی، جهت برون رفت از مشکلات موجود اشاره کرد.
در ادامه این کرسی، آقای دکتر سوند رومی به عنوان دومین استاد ارائه دهنده اظهار داشت : مشکلات اقتصادی با توجه به پتانسیلهای داخلی و توانمندی و نگاه داخلی قابل حل خواهد بود ،تقویت سازمان های داخلی میتواند ما را به سمتی سوق دهد که ما خودمان بتوانیم مشکلات خودمان را حل کنیم و به دنبال ظرفیتهای خارجی نخواهیم بود. اگر ما نتوانیم مشکلاتمان را حل کنیم ،دیگران هم نمیتواند آنها را حل کنند. جامعه جهانی یک جامعه یک دست ،متعالی، با نگاه صلح جویانه و منفعت جمعی نیست .نگاه غالب بر جامعه جهانی نگاه سلطه است .نظام سلطه، نظامی است که سیستم استعماری خودش را به شکل جدید با مکانیسم خاص خود نشان ،می دهد به گونهای که به افکار عمومی توجه دارد و ابزار مناسب تکنولوژی خود را دارد .
سپس استاد منتقد دیدگاه های خود را اینگونه مطرح کرد : ظرفیت های خارجی میتوانند حل کننده مشکلات اقتصادی باشند .اما اینکه ،چگونه؟ جای بحث دارد. جامعه جهانی یک امت واحد و یک شبکه انسانی به هم پیوسته است .خداوند همه انسانها را با نژادهای مختلف فعال کرده است و همه بنده ی خدا هستند هر اتفاق خوبی در هر نقطه جهان میافتد، دستاوردهای خوب و مثبتش به همه انسان ها تعلق دارد. در اقتصاد بزرگ جهانی، ما بخشی از شبکه جهانی هستیم .در این که اقتصاد جهانی مسلط است، تردیدی نیست که جهان امروز جهان سرمایه داری است و سود و درآمد مبنای قانون تجارت است ما باید بخشی از دانش و تکنولوژی خارجی را بگیریم که نظارتها را به روز تر کند؛ زیرا تکنولوژی بیطرف و بدون فرهنگ نیست. ما میتوانیم تکنولوژی را با فرهنگ خودمان ساز گارتر کنیم.ریشه ی بسیاری از مشکلات اقتصادی ما مصرف گرایی است که علت اصلی آن عدم تربیت انسان دینی است. راه حل عمده ی این مشکل این است که نظام آموزش وتربیت و سیستم تربیتی خانواده را دریابیم ،کودکی را دریابیم ،انسان عمیق ومحکم وبرخورداراز توانمندی درونی وغنای شخصیتی را دریابیم .
در پایان این کرسی، استاد داور برای جمع بندی مطالب، اظهار داشت: ما برای نیازمندیهایمان باید برنامه ریزی داشته باشیم ،هرنیازی را سرجای خودش داشته باشیم .برای حل مشکلات اقتصادی از پتانسیل های داخلی نهایت استفاده را ببریم و به بهانه تکنولوژی از ظرفیت های داخلی غافل نشویم . استفاده از تکنولوژی به این معنا نیست که ارزش های دینی را کنار بگذاریم واز ظرفیت های داخلی غافل نشویم .تکنولوژی را داشته باشیم ؛علم را ازخارج بگیریم وبا ارزشهای خود منطبق سازیم. باید قانون ومنشور استفاده از تکنولوژی براساس ارزشهای خودمان باشد. در نیازمندیها اندازه گیری صورت گیرد تا نظام سلطه به ما مشکلی را وارد نکند. مصرف گرایی به دلیل عدم برنامه ریزی است که در داخل کشور بوجود آمده است. اگرنیاز را بررسی کنیم به سمت مصرف گرایی نخواهیم رفت. برای اینکه به سمت مصرف گرایی نرویم باید از ظرفیت های داخلی نهایت استفاده را بکنیم وهنگام فراگیری علم وتکنولوزی از خارج سعی کنیم راه غلط را نظام سلطه به ما نشان ندهد.