پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از موضوعات محوري در مطالعات اسلامي، نقش حضرت فاطمه (سلام‌الله‌عليها) در پيوند نبوت با امامت است كه در منابع اسلامي به طور غيرمستقيم به آن اشاره شده است.حضرت فاطمه (سلام‌الله) در جايگاه دختر پيامبر اكرم (صلي‌الله عليه و آله) و همسر اميرالمومنين علي (عليه السلام)، حلقه وصل بين نبوت رسول الله و امامت محسوب مي‌شود.ايشان به دليل شخصيت جامع خود، نقش كليدي در تثبيت و تداوم آموزه هاي ديني داشتند، به‌گونه‌اي كه در جايگاه حلقه وصل نبوت و امامت قرار گرفتند. اين پژوهش باهدف تحليل جايگاه ويژه حضرت فاطمه (سلام‌الله) در نظام هستي و تبيين نقش ايشان در اتصال دو مفهوم بنيادين نبوت و امامت صورت‌گرفته است.روش تحقيق تحليلي-توصيفي و با استفاده از منابع نقلي، وحياني و كتابخانه اي است كه به بررسي ارتباط منطقي بين نبوت و امامت از طريق شخصيت حضرت فاطمه (سلام‌الله) پرداخته و جايگاه ايشان را به‌عنوان يكي ازاركان مهم در انتقال و حفظ اسلام مورد تحليل قرار مي‌دهد. در اين راستا ويژگي هاي منحصر به فرد ايشان همچون «بضعه الرسول»، «مشكات بودن»، «ام ابيها»ونيز صفات مشترك با نبوت و امامت چون علم، عصمت، نبوت انبايي و همچنين وظايف همسو با نبوت و امامت همچون هدايتگري، به‌عنوان عوامل كليدي مورد بررسي قرار گرفته اند. نتايج تحقيق نشان مي دهدكه حضرت زهرا (سلام الله) نه تنها به‌عنوان يك الگوي همه جانبه براي انسان‌ها، بلكه در طراحي خداوند متعال به‌عنوان عنصر اساسي در تداوم نبوت و تثبيت امامت نقش بي بديلي در نظام هستي ايفا كرده اند.