پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

پايان‌نامه حاضر به بررسي مفهوم همدلي و نقش آن در روابط خانوادگي مي‌پردازد. همدلي به عنوان يك مهارت كليدي در بهبود روابط اجتماعي و خانوادگي شناخته مي‌شود و تأثيرات مثبت آن بر سلامت رواني و اجتماعي اعضاي خانواده غيرقابل انكار است. در اين پژوهش، مباني نظري همدلي از منظر روان‌شناسي و آموزه‌هاي اسلامي تحليل شده و به اهميت آن در روابط ميان والدين و فرزندان و همچنين همسران پرداخته شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه تقويت همدلي در خانواده‌ها مي‌تواند به كاهش تعارضات، افزايش درك متقابل و بهبود روابط عاطفي منجر شود. اين تحقيق با استفاده از روش توصيفي كتابخانه‌اي و بررسي منابع معتبر، به ارائه راهكارهايي براي تقويت همدلي در خانواده‌ها پرداخته و به اهميت آموزش اين مهارت در بستر خانواده تأكيد مي‌كند. يكي از مهم‌‌ترين اصول همدلي، «همدلي بين اعضاي خانواده» است. اسلام به همدلي بين اعضاي خانواده توجه ويژه‌اي دارد. و يكي از مهم‌‌ترين و اساسي‌‌ترين عوامل سلامت و روان خانواده را همدلي و همراهي اعضاي خانواده، يكي از مهم‌ترين و اساسي‌ترين عوامل سلامت خانواده است از ديدگاه قرآن، اعضاي خانواده شامل زن، شوهر و فرزندان بايد در مواجهه با دشواري‌ها، به يكديگر كمك كنند و براي رسيدن به كمال انساني و توحيدي، در كنار هم باشند. همدلي روابط اجتماعي را بهبود مي‌بخشد و باعث ايجاد رفتارهاي حمايت كننده و پذيرنده در برابر انسان‌هاي ديگر مي‌شود. و منجر به رفتارهاي ياري رساني مي‌شود كه در روابط اجتماعي بسيار مفيد است و از آنجا كه ما فطرطاً مخلوقاتي اجتماعي هستيم و اولين و مهم‌‌ترين اين اجتماع نيز خانواده است. لذا ما سعي كرده ايم در پژوهش حاضر با تبيين اصول همدلي و نقش آن در روابط خانواده فرزندان و همسران تا به درك بهتر از چگونگي عمل همدلي در روابط كمك مي‌كنند