پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

رابطه عقل و دين در اسلام و مسيحيت موضوعي پيچيده و مهم است كه در تفكرات انديشمندان مختلف، از جمله علامه جوادي آملي و برخي از متفكران مسيحي مانند پولس، بررسي شده است. در اسلام، عقل جايگاه ويژه‌اي دارد و به‌عنوان يكي از ابزارهاي شناخت حقايق و درك دين شناخته مي‌شود. علامه جوادي آملي به‌طور خاص به اين نكته اشاره كرده‌اند كه عقل و وحي در دين اسلام با هم تعارض ندارند و هر دو به‌نوعي مكمل يكديگر هستند. او معتقد است كه عقل بايد به‌كار گرفته شود تا معاني عميق‌تر دين فهميده شوند و در اين راستا، استفاده از عقل به‌عنوان يك ظرفيت براي فهيميدن شريعت و مقاصد آن ضروري است. در مسيحيت، به‌ويژه در نوشته‌هاي پولس، نيز نسبت به عقل توجه شده است. پولس به عقل‌ و فطرت انساني تأكيد مي‌كند، اما در عين حال، او به محدوديت‌هاي عقل اشاره دارد. او به اين نكته اشاره مي‌كند كه روح‌القدس و ايمان بايد براي درك معاني عميق‌تر و تجارب ديني به‌كار گرفته شوند. لذا در برخي ديدگاه‌ها، عقل به‌عنوان يك ابزار ابتدايي و ناكافي براي درك كامل حقيقت الهي تلقي مي‌شود. از نگاه علامه جوادي آملي، عقل به‌عنوان ابزاري ضروري براي درك دين و ارزش‌هاي ديني مطرح مي‌شود؛ در حالي كه در ديدگاه برخي از مسيحيان مانند پولس، ممكن است بر محدوديت‌هاي عقل تأكيد بيشتري شود. به عبارت ديگر، در اسلام عقل و دين به‌عنوان دو عنصر مكمل در نظر گرفته مي‌شوند، درحالي‌كه در مسيحيت، به‌خصوص در برخي تفسيرها، ممكن است اولين عنصر، ايمان و وحي باشد و عقل در مقام دوم قرار گيرد. روش تحقيق حاضر توصيفي- تحليلي است و روش گردآوري اطلاعات و داده ها به صورت كتابخانه مي باشد.