پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده «خانواده»، از ابتداي تاريخ تاكنون، به عنوان اصلي‌ترين نهاد اجتماعي، زيربناي جوامع و خاستگاه فرهنگ‌ها، تمدن‌ها و تاريخ بشر بوده است. دين اسلام، به عنوان مكتبي انسان‌ساز، بيشترين توجه را به «تعالي خانواده» داشته است، از اين رو، اين نهاد مقدس را كانون تربيت شمرده، نيك‌بختي و بدبختي جامعه انساني را نيز به صلاح و فساد اين بنا وابسته دانسته، و هدف از تشكيل خانواده را تأمين نيازهاي معنوي و مادي انسان اعلام مي‌كند. محقق، در اثر حاضر، با بهره‌گيري از روش عِلّيّ- معلولي، به اين نتايج دست يافت كه در آموزه‌هاي وحياني، فرزندآوري، و ازدياد جمعيت، در عين موكد بودن در تعاليم اسلامي، مهم‌ترين راه ادامه نسل، و انتقال ويژگي‌ها و اهداف پدران و مادران بيان شده است. اصولا تعالي خانواده، در هر دو بُعد معنوي و مادي، در گروي افزايش فرزندآوري است؛ چرا كه از ديدگاه قرآن، روايات و رهبر معظم انقلاب، افزايش اقتدار و نيرومندي، شادكامي و آرامش، سرمايه ديني و معنوي، عزت و ارزشمند بودن، تقويت پيوندهاي اجتماعي و انتقال فرهنگ و تمدن، در عرصه‌هاي معنوي تعالي خانواده، و افزايش رزق و بركت، سلامت جسماني، مشورت و همفكري، و تعاون و همياري، در ساحت امور مادي، از ثمرات و بركات افزايش فرزندآوري در خانواده محسوب مي‌شوند، كه در نهايت به پويايي، رشد، پيشرفت، و سرانجام تعالي خانواده منتهي مي‌گردد. گرچه، با ازدياد جمعيت، احتمال دارد خانواده، دچار چالش‌هايي شود، اما بي‌ترديد، با توكل و حُسن ظنّ به پروردگار هستي بخش، و مديريت صحيح و كارآمد والدين، امكان خروج از مشكلات و رهايي از هر نوع بن بستي وجود دارد.