پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مقاله حاضر، بررسي تطبيقي اعجاز بياني قرآن از ديدگاه علامه طباطبايي و سيد قطب مي‌باشد، فصاحت و بلاغت قرآن كريم به گونه‌اي است كه تمام فصحاي عرب، به اعجاز بياني آن اقرار دارند و قرآن كريم در اين باره در آيات متعددي به تحدّي پرداخته است فصاحت قرآن كريم، موسيقي و آهنگي اعجازآميز را پديد مي‌آورد، قرآن ‌كريم در چينش واژگان خويش، از دقت فراواني بهره برده است، انتخاب واژه‌ها و كلمات به كار رفته در جمله‌ها و عبارات‌ قرآني كاملاً حساب شده است به طوري كه اگر كلمه‌اي را از جاي خود برداشته، خواسته باشيم كلمه‌ي ديگري را جايگزين آن كنيم كه تمامي ويژگي‌هاي موضع كلمه‌ي اصل را ايفا كند، يافت نخواهد شد. علامه طباطبايي(رحمه‌الله‌عليه)يكي از ويژگي‌هاي قرآن كريم را اعجاز بياني آن بر مي‌شمارد، كه حتي يك كلمه نامأنوس و سخت در قرآن وجود ندارد، اگر مفرد يك كلمه ثقيل است، حتماً جمع آن به كار رفته و اگر جمعش ثقيل باشد، مفرد آن استعمال شده و اگر كلمه‌اي جذاب نباشد، عبارت ديگري به كار رفته است. سيدقطب نيز آهنگ موسيقايي قرآن را اصلي‌ترين وجه اعجاز آن برشمرده است، ايشان وجوه گوناگون اعجاز قرآن، را در مورد تمام قرآن به عنوان يك واحد و من حيث‌المجموع صحيح دانسته، اما آن را در مورد يكايك سوره‌ها به ويژه سوره‌هاي كوچك جاري ندانسته، كه مورد نقد قرار گرفته است، هر دو مفسر جنبه‌هاي اعجاز بياني را در سطوح مختلف مورد بررسي قرار داده‌اند اما سيد قطب به صورت جامع تري اعجاز بياني را مورد بررسي قرار داده است، تحقيق حاضر به روش توصيفي– تحليلي مي‌باشد كه با استفاده از منابع تفسيري الميزان، في ظلال القرآن، التصوير الفني في القرآن، همچنين نرم افزارهاي نور، و سايت‌ها، مطالب گردآوري و تدوين شده است.