پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مهريه يكي از سنن بسيار كهن در روابط خانوادگي و از جمله حقوقي است كه زنان به واسطه عقد ازدواج مالك آن مي شوند.وجود مهريه نشانه عشق راستين ، صداقت و محبت مرد به همسرش است .به عقيده استاد مطهري پديد آمدن مهر نتيجه تدبير ماهرانه اي است كه در متن خلقت و آفرينش براي تعديل روابط زن ومرد و پيوند آنها به يكديگر به كار رفته است. اصل مهريه ازمنظر فقهاي اماميه و اهل سنت جاي ترديد ندارد، اختلاف نظر عمده در كميت آن است، مشهور فقهاي شيعه محدوديتي براي مقدار مهر قائل نيستند ، آن را متوقف بر رضايت زوجين مي دانندو معتقدند بهتر است از مهر السنة بيشتر نباشد. امروزه متاسفانه مهر از كاركرد اصلي خود كه نشانه صدق ايمان ، هديه وعطيه اي الهي ، بالابردن ارزش و شخصيت زن ، پاسخ به نداي فطرت و تعديل روابط زن ومرد است خارج شده و به وثيقه اي جهت مهار طلاق وپشتوانه ازدواج تبديل شده است. وعواملي چون چشم وهم چشمي ، افزايش نگرش مادي ، سوداگري و... سبب گرايش جوانان به مهريه نامتعارف گرديده است. قريب به اتفاق فقهاي شيعه مهريه نامتعارف را نافذ دانسته اند.مهريه كه در ابتدا نشان صداقت مرد به زن بوده، تبديل به معضلي براي خانواده شده است وتبعات منفي بسياري بر روي فرد ، خانواده وجامعه از جمله عدم گرايش جوانان به ازدواج ، كاهش نرخ ازدواج ، افزايش فساد وبي بند وباري ، گسترش روابط نامشروع ، تزلزل بنيان خانواده ، افزايش آمار طلاق و... دارد. اين رساله با هدف شناخت مقدار و كاركرد مهريه در فقه شيعه به روش كتابخانه اي – اسنادي نگاشته شده است.