پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن كريم صحيفه نوراني خداست كه در تمام عصرها انسان ها را به محكم ترين و استوارترين راه ها هدايت مي كند. «هدايت» در مقابل «ضلالت» و به معناي نشان دادن راه درست براي رسيدن به مقصد است. هدايت در مورد انسان داراي دو قسم است: هدايت عامه وخاصه و هدايت خاصه به دو نوع هدايت ديگر تقسيم مي‌شود: هدايت تكويني و تشريعي. فلسفه و وجود هادي و هدايت گر در جامعه ي بشري بر اين مبنا نهاده شده كه وجود مبارك خداوند از ابتداي خلقت دو هادي براي بشر قرار داد. زماني كه جوامع بشري از هادي و راهنما استفاده كردند به سعادت رسيده‌اند اما هر گاه كه دست به عصيان زده و تابع نبوده اند به خسران و نابودي كشيده شده اند. اين پايان نامه به روش كتابخانه اي و به صورت توصيفي تحليلي به ضرورت وجود هادي در ميان اقوام گذشته وهم چنين تا روز قيامت ازديدگاه تفاسير سه گانه ي الميزان و تسنيم وكشاف پرداخته است كه عبارتند از: دعوت به اصول دين، تزكيه، تعليم و تربيت مردم، اقامه قسط و عدل،جهاني سازي دين اسلام، تكامل اجتماعي انسان، جامعه‌سازي وهدايت به امر امام، برپايي حكومت الهي، بصيرت افزايي، اهميت دادن به اصول اعتقادي در زندگي، بشارت و انذار توسط هاديان و حل اختلافات ميان جوامع بشري با كارهايي مثل: تاليف قلوب وانجام دادن امر به معروف و نهي از منكر و مبارزه با بدعت ها و عدم تبعيت از شيطان. دستاوردهاي تحقيق در اختلافات تفاسير منتخب،درباره ضرورت وجود هادي درهمه‌ي اقوام قابل بررسي است بدين گونه كه: ميزان ضرورت هاي وجود هادي در كشاف كمتر و در الميزان و تسنيم بيشتر اشاره شده و در زمينه‌ي تشكيل حكومت اسلامي و ولايت فقيه در كشاف اشاره‌اي نشده ولي در الميزان و تسنيم خصوصا در تسنيم به صورت مبسوط بيان شده است و مهم-ترين اختلاف اين سه تفسير در بحث امامت است كه صاحب كشاف امام را به معناي شيعي لحاظ نكرده است.