پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

محبت گوهري خدابخشي به انسان است كه سرمايه وجودي براي رشد و تكامل اومي‌باشد. محبت يك امر فطري است كه سازگاري زيادي با ساختار خَلقي و خُلقي بشر دارد و مي‌تواند مؤثرترين روش براي انتقال آموزه‌هاي ديني و معنوي و همچنين نهادينه ساختن اين امور در نهاد خانواده باشد ‌خانواده به‌عنوان مهمترين نهاد اجتماعي و ارزشمندترين آن‌ها نزد خداوند متعال است وبيشترين تأثير را در سعادت و شقاوت انسان‌ها دارد. خانواده‌اي كه براساس محبت بنا شده است بهترين بستر براي پرورش و نهادينه‌سازي امور معنوي در خانواده به شمار مي‌رود. به همين دليل از ديدگاه آيات و روايات محبت تأثير بسزايي در نهادينه‌سازي امور معنوي در خانواده دارد. تحقيق حاضر كه با روش توصيفي_تحليلي و اسنادي تدوين شده است در صدد آن است كه تاثير محبت در نهادينه ساختن امور معنوي در خانواده را از ديدگاه آيات و روايات توصيف نمايد. در فصل اول كليات و مفاهيمي از قبيل تعريف محبت، خانواده و انواع آن و تعريفي ازنهادينه ساختن و امور معنوي بيان شده است، سپس در فصل دوم تأثير محبت ميان همسران و نهادينه كردن اموري همچون آرامش ميان همسران، افزايش ايمان، حسن معاشرت، عفو و گذشت نسبت‌به يكديگر، همدلي و همراهي، تحكيم روابط، مدارا و سازش در برابر اخلاق تند يكديگر و در فصل سوم تأثير محبت ميان والدين و فرزندان و آثار آن در تحكيم روابط ميان آن‌ها، پرورش صحيح و متعادل و مطيع ساختن فرزندان براساس آيات و روايات توصيف شده است و درنتيجه اين‌كه به واسته‌ي وجود محبت ميان همسران و ميان والدين و فرزندان آرامش رواني و سلامت جسماني همه اعضاي خانواده تأمين مي‌گردد.