پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

زندگي خانوادگي، با مشكلات و ناملايماتي آميخته شده است كه ناشي از تزاحم منافع افراد با يكديگر مي باشد. چنانچه اين ناملايمات ادامه يابد، نه تنها افراد، بلكه نهاد خانواده و جامعه با انحطاط و نابودي روبه‌رو مي شوند. آموزه هاي اسلامي « رعايت اصل مدارا» را به عنوان راه حلي در نظر گرفته است و آن را مهمترين ركن تحكيم خانواده مي داند. استحكام بنيان خانواده در سايه مدارا، بستري مناسب براي حفظ ايمان، بركت، تداوم حيات، ايجاد محبت، احترام و محبوبيت و در نهايت رشد و تربيت نسل‌هاي سالم و صالح فراهم مي-سازد. لذا، عدم رعايت مدارا در خانواده، موجب ناسازگاري و ايجاد تنش و ناامني رواني مي گردد؛ بر همين اساس، بررسي رعايت اين اصل در محيط خانواده بر اساس آيات و روايات ضرورت دارد؛ پژوهش حاضر توصيفي- تحليلي است كه با رجوع به منابع معتبر روايي به تبيين و تحليل موضوع پرداخته شده است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه در صورت رعايت اصل مدارا در خانواده، روحيه سازگاري بين زوجين از يك طرف و بين والدين و فرزندان از سوي ديگر تقويت مي شود و همين امر باعث آرامش روحي و رواني در بين اعضاي خانواده مي گردد. پژوهش حاضر در سه فصل تدوين گرديده است. فصل اول به مباحث مقدماتي اشاره دارد و فصل دوم به اهميت و عوامل تقويت مدارا در تربيت خانواده از ديدگاه قرآن و روايات پرداخته است و فصل سوم آثار مدارا در خانواده را با رويكرد قرآني و روايات مورد تبيين و تحليل قرار داده است.