نقش فطرت در هدایت انسان از منظر علامه طباطبایی
قرآن انسان را موجودي دوبعدي كه داراي جسمي مادي و روحي مجرد است، معرفي ميكند در بعد جسماني، انسان نيازهاي خويش را به واسطه غرايز برطرف مينمايد و در بعد روحاني داراي ويژگي و گرايش هايي است كه زمينه ساز كمال و تعالي اوست و تعبير به فطرت شده است. با توجه به آثار علامه طباطبايي همه موجودات عالم از هدايتي به نام هدايت تكويني برخوردارند. هدايت تكويني، عبارت است از اينكه خداوند هر موجودي را به گونهاي آفريده كه به طور غريزي و غيراكتسابي به سوي هدف نهايي و كمال مطلوب خود حركت ميكند. اين نوع هدايت در ساحت وجودي انسان همان فطرت است. خداوند علاوه بر هدايت تكويني كه در فطرت انسان قرار داده، انسان ها را به وسيله فرستادن پيامبران و وحي مورد هدايت قرار داده است كه هدايت تشريعي نام دارد و فقط انسان ها را شامل است. در اين تحقيق با استناد به آيات قرآن با شيوه مطالعه و گردآوري اطلاعات كتابخانهاي و با استفاده از روش توصيفي تحليلي به تبيين نقش فطرت در هدايت انسان از منظر علامه طباطبايي پرداخته شده است. بيان روايات و احاديث و ديدگاههاي مختلف علما در رابطه با فطرت و اثبات و ويژگي هاي فطرت و عوامل رشد و شكوفايي فطرت و موانع رشد فطرت و اقسام هدايت و هدايت تكويني و تشريعي و نقش فطرت در هر يك از آنها از منظر علامه طباطبايي از جمله يافته هاي مهم اين تحقيق است.
كليد واژه ها: فطرت، هدايت تكويني، هدايت تشريعي، علامه طباطبايي
- : سطح3
- : تفسير و علوم قرآن
- : تهران
- : تهران
- : تهران - تهران - مدرسه علمیه تخصصی قائم «عجل الله تعالی فرجه الشریف»