پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

پس از وفات پيامبر اكرم صلي‌الله‌عليه‌وآله، حسادت گروهي در زمينه جانشيني ايشان سبب شد تا روند حركت تاريخ و مباني انديشه و نظام سياسي اسلام با تغيير روبه‌رو شود. اين تغيير در مديريت سياسي، شيعيان و ائمه اطهار عليهم‌السلام را بر آن داشت تا به دفاع از انديشه و نظام سياسي شيعه و تبيين جايگاه و مصداق حقيقي امامت امت بپردازند. بروز انديشه‌هاي انحرافي در حوزه مديريت سياسي جامعه، توانست بر ديگر حوزه‌ها اثرگذار باشد و انحرافات فكري، اعتقادي و اجتماعي با رواج گروه‌ها و فرقه‌ها از نتايج چنين روندي بود. شيعيان و ائمه اطهار عليهم‌السلام با استفاده از اصول و شيوه‌هاي گوناگون، با تأكيد بر منابع ديني و عقلاني در فضاي موجود و با هدف روشن‌سازي حق، تبيين انديشه و باورهاي شيعه از جمله مسئله امامت، ترويج عقل‌گرايي، ابطال عقايد انحرافي و دفاع از مباني دين به مناظره پرداختند. زمينه‌هاي شكل‌گيري مناظرات انحرافات سياسي، اجتماعي، فكري و عقيدتي با رواج فرقه‌ها، مذاهب كلامي و فقهي مي‌باشد. بهترين نتايج اين مناظرات، روشن‌شدن حق، جدايي برخي منحرفان از انديشه‌هاي باطل، و گرايش به تشيع بوده است و بيشترين سهم مناظرات نيز در فراز و نشيب بروز انحرافات، به خلفا و مذاهب كلامي و فقهي تعلق دارد. توجه شيعيان و ائمه اطهار عليهم‌السلام به تبيين و دفاع از عقايد شيعه در هنگام هجوم فكري و رفتاري مخالفان در بدعت‌گذاري و تحريف حكايت مي‌كند. آنان مي‌كوشيدند با رجوع به منابع معرفتي و ارائه تحليل عقلاني از آموزه‌هاي ديني، سلامت فكري جامعه را حفظ كنند. همچنين استحكام استدلال‌هاي شيعيان در دفاع از دين و مباني آن در اين مبارزه، كه ناتواني مخالفان در پاسخ‌گويي را در پي داشته، ستودني است.