پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اميد يك حالت روحي و رواني است كه سبب تشويق و ترغيب انسان به كارهاي شايسته و اهداف صحيح مي باشد و اين موضوع زماني مي تواند بسيار سازنده باشد كه علاوه بر فردي بودن، جنبه هاي اجتماعي نيز پيدا كند. در واقع اميد اجتماعي تحليل وضعيت اميد در سطح جامعه است كه در پويايي و تحركّات مثبت اجتماعي نقش موثر و به سزايي دارد. از نظر قرآن كريم، جامعه سالم و موفق، جامعهاي است كه در آن اميد در سطح بالايي قرار گرفته باشد و مردم آن جامعه در پيشرفت و تكامل و به سعادت رسيدن يكديگر به تالش و همكاري بپردازند. در واقع اميدواري اجتماعي بر پايه خدا محوري استوار است و زماني مي تواند سعادت و كمال بشري را بوجود بياورد كه از نگاه توحيدي، متون ديني، قرآن و آيين اسالم فاصله نگيرد و بهره و استفاده بيشتري داشته باشد. قرآن، اميد را يك موهبت الهي براي بشر فرض و ترسيم نموده است و از آنجايي كه امروزه شرايط فعلي جامعه از لحاظ مختلف مورد هجمه و سختي و فشار قرار گرفته است. وجود اين موهبت و توجه به آن اهميت بيشتري پيدا كرده است. قرآن عوامل بينشي . رفتاري از جمله ايمان، توجه به فضل و رحمت الهي، اعتقاد به معاد و روز رستاخيز، دعا و عفو گذشت، احسان و انفاق و تعاون را براي ايجاد اميد در سطح جامعه معرفي كرده است كه توجه به آنها مي تواند تأثير زيادي در گسترش، تقويت و ايجاد اميد در سطح جامعه داشته باشد و تا حد زيادي از معضلات مربوط به نااميدي و يأس اجتماعي كاست.