پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

نهي از منكرات از واجبات بسيار مهم و بزرگ، در فقه اسلام است كه مواجهه مناسب باآن، ازجمله وظايف و عملكردهاي يك حكمراني خوب، محسوب مي‌شود. ضرورت مواجهه با منكرات و آگاه سازي نسبت به اين امر به اندازه‌اي، اهتمام داردكه بي‌تفاوتي نسبت به آن، علي-رغم در خطر انداختن سرنوشت خود و سپردن حاكميت جامعه به دست اشرار و خروج از حاكميت اخيار، منجربه انقلاب مفاهيم حسن و قبح در اذهان مردم مي‌گردد. با توجه به ضرورت مواجهه با منكرات، سوالات مشخص پژوهش چيستي و چگونگي منكرات، مخاطبين آن، شرائط، مراتب و انحاء مواجهه با آن، مي‌باشد. پاسخ به سوالات ذكر شده در اين پژوهش، با تكيه بر مبنا و معيارهاي فقه اماميه است. هدف از اين تحقيق كه با شيوه‌ي توصيفي-تحليلي و از منظر فقه اماميه و جريان آن در حكومت اسلامي، نگاشته شده است، تبيين شيوه‌هاي مواجهه با منكرات است كه ميزان حمايت‌هاي يك حكمراني خوب را دراثر بخشي انحاء مواجهه، تعيين مي‌كند. و بدون حمايت حكمراني، نتيجه‌ي مطلوب براي برقراري اين فريضه در سطح جامعه، نمايان نخواهد شد. يافته‌ها حاكي از اين است كه آموزش و تبيين مفاهيم درباره‌ي اين فريضه و عدم ارائه‌ي خدمات نسبت به اهل منكر، از شيوه‌هاي مواجهه با منكرات، است و حمايت قانوني و حمايت افراد اثرگذار و نهاد‌هاي مسئول در جامعه، از جمله تعاملاتي است كه يك حكمراني خوب براي ارتقاي كيفي و كمي اجراي اين فريضه در سطح جامعه، دارد.