پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده از جمله كساني كه در خنثي شدن تلاشهاي عالمان آگاه و متعهد براي ايجاد وحدت اسلامي نقش بسزايي داشتهاند را بايد وهابيان دانست. پايه گذاران اين گروه يعني ابن تيميه و محمد ابن عبد الوهاب و پيروان مكتب آنها كه خود را از سلفيون ميدانند به بهانهي طرح لزوم بازگشت به اسلام سلف به بيان نظريات و عقايد سخيفي درباره مسائل گوناگون اسلامي بويژه در باب توحيد و شرك پرداختند. مهمترين اصول در انديشه يك سلفي توحيد و دعوت به آن است. سلفي براي درك مختصات توحيد هم به انديشه سلف توجه دارد. بر اين اساس است كه در حوزه توحيد در عبادات برخي از اعمال را منافي توحيد و شرك ميداند. مخالفت سلفيه )وهابيون( با ساختن قبور براي براي صالحين و زيارت آنها، همچنين تقرب جستن و شفاعت و توسل به آنان از اين باب است. آنها معتقدند اين كارها نوعي پرستش است. در تعريفي كه براي توحيد ارائه دادهاند كمتر به جوانب و ابعاد فلسفي و روحي و اجتماعي توحيد ميپردازند. بر همين اساس سلفيان در كفر نامي )تكفير مخالفان( خود بسيار مبالغه ميكنند و افكار و اعمال مسلمانان را زير سؤال ميبرند و شمار زيادي از يكتاپرستان را از جرگه اسلام بيرون ميدانند. روش اين گروه در برخورد با اعتقادات اسلامي ثمرهاي جز جدايي مسلمانان از يكديگر و نفي بسياري از عقايد و آداب اسلامي نداشته و ندارد. به همين جهت لازم است به نقد و بررسي افكار و عقايد پايهگذاران و به دنبال آن پيروان اين مكتب )ولايت( پرداخته شود تا بر همگان آشكار شود كه ديدگاههاي آنها نه تنها منطبق بر اسلام راستين نيست بلكه با سيره سلف صالح هم سازگاري ندارد.