مباني و عوامل پيوندهاي اجتماعي در اسلام از منظر الميزان
تحقيق پيش رو با عنوان بررسي اصول و مباني پيوند دهنده در اجتماع از منظر علامه طباطبايي تدوين گرديده است. مراد از بررسي اصول و مباني پيوند دهنده در اجتماع، بررسي عوامل اخلاقي، اعتقادي و سياسي است كه باعث محكم شدن اين روابط در جامعه مي شود. آنچه دغدغه محقق براي پاسخگويي در اين پايان نامه مي باشد اين است كه چه عوامل اخلاقي، اعتقادي و سياسي باعث پيوند در جامعه مي شود نگارنده به روش تحليلي- توصيفي با مطالعه و بررسي آيات و كتب مربوطه به اين نتيجه دست يافت كه عوامل اخلاقي پيوند دهنده به دو دسته بايدها مانند راستگويي و امانتداري و نبايدها مانند عدم اسراف و عدم تحقير ديگران تقسيم مي شود و عوامل اعتقادي به سه دسته شاخصه فردي مانند ايمان به خدا و معاد و شاخصه عمومي مانند آزادي و مصونيت افراد و موانع اعتقادي در پيوند مانند كفر و شرك قابليت تفكيك را دارد و عوامل سياسي نيز به سه دسته، عوامل سياسي داخلي مانند عدالت و توازن اقتصادي و نگرفتن ربا و عوامل خارجي مانند نحوه برخورد با دشمنان و هم پيمانان و موانع سياسي پيوند مانند تفرقه و نفاق دسته بندي مي شود. نتيجه اينكه عوامل فراوان و مهمي باعث ايجاد آرامش در جامعه مي شود از جمله تعاون و همكاري، راستگويي، امانتداري، تعصب نداشتن، ايمان، توحيد، مساوات، برادري، برابري، عدالت اقتصادي و...
واژگان كليدي: مباني، اصول، پيوند، اسلام، اجتماع، آيات، روايات، علامه طباطبايي
- : سطح3
- : تفسير و علوم قرآن
- : مازندران
- : بابل
- : مازندران - بابل - مؤسسه آموزش عالی حوزوی الزهراء«س» - سطح سه