پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده در اين نوشتار ارتباط و تناسب اسماء و صفات مزدوج الهي در پايان آيات ده جزء با مضمون آن‌ها از نگاه تفسيري مورد تأمل و تعمق قرارگرفته است. به عقيده برخي مفسران، سياق آيات قرآن بر ارتباط و معاني‌اي عميق صفات پايان‌بخش آيات با محتواي آن‌ها دلالت دارد و اين اهميت و ارزش ويژه سياق را مي‌رساند اين ارتباط و تناسب به‌گونه‌اي است كه اگر آن اوصاف كنار گذاشته شوند در مراد و مقصود آيه خلل ايجاد مي‌شود.اسماي حسناي الهي مذكور پاياني آيات راه شناخت خدا را براي بشر ميسر مي‌كند و قرآن كريم براي هدايت بشر از سوي خدايي نازل‌شده كه حكيم مطلق است پس اقتضا دارد كه هر واژه در جاي اختصاصي فعلي خود قرارگرفته باشد و تقدم و تأخر اسماي مزدوج الهي داراي حكمت است پس اين چينش واژه‌ها از جمله تقدم و تأخر اسامي مزدوج، توقيفي و دست بشر از اعمال سليقه در تركيب آن‌ها به دور است. ....اين نوشتار كه مطالبش به روش تبييني است كه ضمن استفاده از دستاوردهاي علم معناشناختي از كتب لغت و تفاسير مشهور و ساير منابع مرتبط با موضوع جمع‌آوري گرديده است در حد امكان بر اين پايه تلاش دارد كه اسماي مزدوج را در ده جزء دوم را به‌طور مجزا بررسي نموده چرا كه هركدام از نام‌هاي مبارك الهي، نوع رابطه‌اي كه با آيات خود برقرار مي‌كند ...