پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده در اين پژوهش به بررسي شخصيت حضرت موسي در قرآن و عهدين به صورت تطبيقي پرداخته مي شود قرآن كريم كتابي انسان ساز كه سعادت فرد و جامعه را تضمين مي كند كه خداوند سلامت آنرا از هر زيادي و نقصاني تضمين كرده است و اين كتاب آسماني ، بر خلاف ساير كتب از جمله عهدين از هر دستبردي دور بوده است. قرآن در راستاي هدايت پيروان خود، شخصيّت انبياء بزرگ الهي را تصوير كرده است كه به عنوان الگوي حسنه قرار گيرند. از جمله اين انبياء ، حضرت موسي (عليه السلام)است كه از تولد و از دوران كودكي تا دوران نبوّت و رسالت ، نكات تربيتي ارزنده اي از زندگي ايشان ، در قرآن مطرح شده است. در بعضي از اين موراد بين قرآن و عهدين اشتراكهايي وجود دارد، از جمله : مسأله توّلد و دوران كودكي حضرت موسي ، نبوّت و رسالت ، معجزات و ماجراي ميقات حضرت. همچنين مطالب افتراقي هم وجود دارد كه فقط در يكي از اين دو كتاب آمده است . از جمله مواردي كه فقط در قرآن آمده اينكه قرآن كريم حضرت موسي را مانند ساير انبياء الهي معصوم از هر خطايي مي داند و همچنين صفات و ويژگي هاي نيكويي را براي ايشان مطرح كرده است مانند : محسن ، مؤمن، مخلَص و... . در قرآن ، درباره حضرت موسي آياتي نيز وجود دارد كه براي بعضي ايجاد شبهه شده كه اين آيات با عصمت ايشان تناقض دارد، مانند بحث قتل قبطي ، احساس خوف و نسيان حضرت موسي، كه همه اين شبهات با دقت كافي در آيات قرآن ، دفع مي شود. در مقابل مطالبي نيز در عهدين درباره حضرت موسي(عليه السلام) آمده كه در قرآن ، ذكري از آن نشده است، از جمله مسأله سرباز زدن از پذيرش مسئوليت رسالت و در نتيجه خشم خدا نسبت به حضرت موسي ، نارضايتي و گلايه از خداوند و عدم تصديق خداوند . مسأله وفات و جانشيني حضرت موسي هم از مطالبي است كه فقط در عهدين به آن پرداخته شده است. كليد واژه : موسي ، قرآن ، عهدين ، بني اسرائيل ، عصمت.