قُلْ رَبِّ أدَْخِلنْیِ مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأخَْرِجْنیِ مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لیِ مِنْ لدَُنکَْ سُلطَْاناًنصَِیرًا
)الإسراء/ 80 (
ضرورت پژوهش در همه عرص ههای علمی کشور امری واضح است و این ضرورت در حوزه
علوم دینی و معارف اسلامی، نسبت به دیگر عرص ههای علمی، از اولویت بیشتری برخوردار
است. کم توجهی در این زمینه، دین را متهم به ناکارآمدی در عرص ههای زندگی اجتماعی بشر
م یکند؛ کما اینکه برخی افراد، با اتخاذ «نظریه حداقلی » در قلمرو فقه اسلامی، مدعی شدند که
دین پاسخگوی همه نیا زهای بشری نیست و برای پر کردن این خلأ، باید از قوانین بشری بهره
برد؛ حال آنکه طبق آیه «ما فرطنا فی الکتاب من شیء » و همچنین تحقیق و تدقیق در آیات و
روایات، نه تنها این نظریه قابل اثبات نیست، بلکه خلاف آن ثابت م یشود؛ از آن جهت که دین
اسلام، دینی است که در همه ابعاد زندگی بشر از خُرد تا کلان و برای همه زما نها و مکا نها،
برنامه ارائه کرده است و با توجه به پویایی فقه شیعه، قابلیت پاسخگویی به همه مسائل و نیا زهای
روز جامعه وجود دارد.
جهت بهر هگیری از اینچنین منبع غنی و عظیمی، وظیفه اصلی بر عهده طلاب علوم دینی
است تا با تحقیق و پژوهش در بخ شهای مغفول مانده و بازنگری مجدد و ب هروز کردن
تلا شهای قبلی بتوانند حقیقت و واقعیت کار آمدی دین در همه عرص هها را به اجرا در آورند.
در غیر ای نصورت، دین در اجتماع منزوی شده و این معارف عظیم و را هگشا در لابلای کتب
مهجور خواهد ماند.
ایجاد انگیزه وتقویت روحیه پژوهشی طلاب علوم دینی، اعم از خواهر و برادر، جهت ورود به
این عرصه، بسار ضروری است که بحمد الله طی چندین دوره برگزاری جشنواره علامه حلی،
گا مهایی در این زمینه برداشته شده موفقی تهایی نیز در برداشته است که انتظار م یرود با توجه
به دقت نظر مدیریت محترم در نظر خواهی از مدیران و معاونین پزوهش مدارس علمیه، شاهد
ارتقاء سطح کیفی و کمی جشنواره مذکور باشیم
)الإسراء/ 80 (
ضرورت پژوهش در همه عرص ههای علمی کشور امری واضح است و این ضرورت در حوزه
علوم دینی و معارف اسلامی، نسبت به دیگر عرص ههای علمی، از اولویت بیشتری برخوردار
است. کم توجهی در این زمینه، دین را متهم به ناکارآمدی در عرص ههای زندگی اجتماعی بشر
م یکند؛ کما اینکه برخی افراد، با اتخاذ «نظریه حداقلی » در قلمرو فقه اسلامی، مدعی شدند که
دین پاسخگوی همه نیا زهای بشری نیست و برای پر کردن این خلأ، باید از قوانین بشری بهره
برد؛ حال آنکه طبق آیه «ما فرطنا فی الکتاب من شیء » و همچنین تحقیق و تدقیق در آیات و
روایات، نه تنها این نظریه قابل اثبات نیست، بلکه خلاف آن ثابت م یشود؛ از آن جهت که دین
اسلام، دینی است که در همه ابعاد زندگی بشر از خُرد تا کلان و برای همه زما نها و مکا نها،
برنامه ارائه کرده است و با توجه به پویایی فقه شیعه، قابلیت پاسخگویی به همه مسائل و نیا زهای
روز جامعه وجود دارد.
جهت بهر هگیری از اینچنین منبع غنی و عظیمی، وظیفه اصلی بر عهده طلاب علوم دینی
است تا با تحقیق و پژوهش در بخ شهای مغفول مانده و بازنگری مجدد و ب هروز کردن
تلا شهای قبلی بتوانند حقیقت و واقعیت کار آمدی دین در همه عرص هها را به اجرا در آورند.
در غیر ای نصورت، دین در اجتماع منزوی شده و این معارف عظیم و را هگشا در لابلای کتب
مهجور خواهد ماند.
ایجاد انگیزه وتقویت روحیه پژوهشی طلاب علوم دینی، اعم از خواهر و برادر، جهت ورود به
این عرصه، بسار ضروری است که بحمد الله طی چندین دوره برگزاری جشنواره علامه حلی،
گا مهایی در این زمینه برداشته شده موفقی تهایی نیز در برداشته است که انتظار م یرود با توجه
به دقت نظر مدیریت محترم در نظر خواهی از مدیران و معاونین پزوهش مدارس علمیه، شاهد
ارتقاء سطح کیفی و کمی جشنواره مذکور باشیم
آیا در ابتدای امر و در زمان هد فگذاری و تبیین چش ماندازهای جشنواره، مصلحت و نیاز جامعه
در نظر گرفته شده است؟آیا این اهداف ورو شها مشکلی ازمشکلات جامعه علمی و دینی و
نهایتا جامعه اسلامی را حل نموده است؟ با توجه به گذشت پنج سال از برگزاری جشنواره استانی،
اکنون که در آستانه برگزاری ششمین جشنواره هستیم، چه میزان به هدف نزدیک شد هایم؟ آیا
صرف هزین ههای مالی سنگین و ب هکارگیری نیروی انسانی، با اهداف جشنواره همخوانی دارد؟
آیا پرداختن به کمیت باعث ضعف کیفی نگردیده است؟ البته این سخن بدان معنا نیست که به
کیفیت آثار توجه نشده یا نم یشود؛ اما صرف وقت و نیروی انسانی در جهت کمی، کیفیت را
پایین نم یآورد؟ لذا به نظر م یرسد بازنگری در اهداف و چشم اندازها م یتواند تا حد زیادی در
جهت ارتقاء کیفی جشنواره مؤثر باشد.
توجه به زیر ساخ تهای علمی در حوز ههای علمیه، خصوصا در حوز ههای خواهران ضروری
است؛ به این معنا که دروس ارائه شده در حوز ههای خواهران، نوعا به جهت کمی و کیفی به
گون های طراحی شده که نه تنها پژوهشگر تربیت نم یکند بلکه اساساً انگیزه و میل به انجام
پژوهش را در میان طلاب از بین م یبرد؛ زیرا بانوان طلبه نوعا وظیفه خطیر همسری و مادری
را بر عهده دارند که فشردگی در ارائه دروس و محدودیت زمانی، عملاً سبب پایین آمدن روند
پژوهشی م یگردد؛ هرچند نم یتوان از ک مکاری و بی انگیزگی طلاب در روند فعالیت علمی
غفلت کرد.
به نظر م یرسد از آنجا که توان افراد در بروز استعدادها وتوانای یها متفاوت است، باید زمین ههای
بروز کلیه استعدادها فراهم گردد. به طور مثال، برخی از طلاب جوان در زمین ههایی چون
جم عآوری مطالب، افرادی موفق هستند امّا ممکن است قلم خوبی نداشته باشند و یا در زمین ههای
سمعی و بصری، چون ساخت کلیپ و... فعال هستند که به نوبه خود تأثیر قابل توجهی در سطح
جامعه برجای خواهد گذاشت؛ لذا اگر در روند اجرایی جشنواره تمهیداتی اندیشیده شود که افراد
با توانای یهای مختلف، توان بروز و ظهور داشته باشند و از ظرفی تهای طلاب به نیکی استفاده
شود، بسیار مناسب خواهد بود.
به جهت ایجاد انگیزه در طلاب حائز رتبه در جشنواره، شرایط فعالیت علمی پژوهشی و
جذب در مؤسسات پژوهشی برای ایشان فراهم گردد. به این ترتیب، طلابِ توانمند، پس از اتمام
جشنواره، جذب مؤسسات پژوهشی گردیده و ضمن توا نافزاییِ پژوهشی از توان ایشان استفاده
می گردد
در نظر گرفته شده است؟آیا این اهداف ورو شها مشکلی ازمشکلات جامعه علمی و دینی و
نهایتا جامعه اسلامی را حل نموده است؟ با توجه به گذشت پنج سال از برگزاری جشنواره استانی،
اکنون که در آستانه برگزاری ششمین جشنواره هستیم، چه میزان به هدف نزدیک شد هایم؟ آیا
صرف هزین ههای مالی سنگین و ب هکارگیری نیروی انسانی، با اهداف جشنواره همخوانی دارد؟
آیا پرداختن به کمیت باعث ضعف کیفی نگردیده است؟ البته این سخن بدان معنا نیست که به
کیفیت آثار توجه نشده یا نم یشود؛ اما صرف وقت و نیروی انسانی در جهت کمی، کیفیت را
پایین نم یآورد؟ لذا به نظر م یرسد بازنگری در اهداف و چشم اندازها م یتواند تا حد زیادی در
جهت ارتقاء کیفی جشنواره مؤثر باشد.
توجه به زیر ساخ تهای علمی در حوز ههای علمیه، خصوصا در حوز ههای خواهران ضروری
است؛ به این معنا که دروس ارائه شده در حوز ههای خواهران، نوعا به جهت کمی و کیفی به
گون های طراحی شده که نه تنها پژوهشگر تربیت نم یکند بلکه اساساً انگیزه و میل به انجام
پژوهش را در میان طلاب از بین م یبرد؛ زیرا بانوان طلبه نوعا وظیفه خطیر همسری و مادری
را بر عهده دارند که فشردگی در ارائه دروس و محدودیت زمانی، عملاً سبب پایین آمدن روند
پژوهشی م یگردد؛ هرچند نم یتوان از ک مکاری و بی انگیزگی طلاب در روند فعالیت علمی
غفلت کرد.
به نظر م یرسد از آنجا که توان افراد در بروز استعدادها وتوانای یها متفاوت است، باید زمین ههای
بروز کلیه استعدادها فراهم گردد. به طور مثال، برخی از طلاب جوان در زمین ههایی چون
جم عآوری مطالب، افرادی موفق هستند امّا ممکن است قلم خوبی نداشته باشند و یا در زمین ههای
سمعی و بصری، چون ساخت کلیپ و... فعال هستند که به نوبه خود تأثیر قابل توجهی در سطح
جامعه برجای خواهد گذاشت؛ لذا اگر در روند اجرایی جشنواره تمهیداتی اندیشیده شود که افراد
با توانای یهای مختلف، توان بروز و ظهور داشته باشند و از ظرفی تهای طلاب به نیکی استفاده
شود، بسیار مناسب خواهد بود.
به جهت ایجاد انگیزه در طلاب حائز رتبه در جشنواره، شرایط فعالیت علمی پژوهشی و
جذب در مؤسسات پژوهشی برای ایشان فراهم گردد. به این ترتیب، طلابِ توانمند، پس از اتمام
جشنواره، جذب مؤسسات پژوهشی گردیده و ضمن توا نافزاییِ پژوهشی از توان ایشان استفاده
می گردد
منبع: ویژه نامه پنجمین چشنواره حلی استان تهران
