آرزوها در قرآن و حدیث آذر خنجری کرمانشاه، مدرسه علمیه امام خمینی ره

شناسه نوشته : 12328

1393/07/20

تعداد بازدید : 1657

آرزوها در قرآن و حدیث آذر خنجری کرمانشاه، مدرسه علمیه امام خمینی ره
چكيده
آرزو به معناي خواستن، مراد و خواستة شخصي و قلبي است و به معني انتظار براي رسيدن به چيزي كه در آن فايده يا مصلحت است و در قرآن كريم و روايات ائمة اطهار با الفاظي مانند تمني، امل، اماني و ...  آمده است. آرزو زماني كه به امور غير واقعي تعلق گيرد و مانع بالندگي و رشد باشد، مذموم است؛ اگر سبب رشد و بالندگي انسان باشد، ممدوح است. ريشه‌هاي آرزو را مي‌توان در عوامل مختلف از جمله پيروي از هوي نفس، دنيا دوستي، جهالت و غفلت، سختي و مشكلات، كشف حقايق، انتظارات و توقعات بيجا ... جستجو كرد. آموزه‌هاي دين مقدس اسلام ملاك و معيارهايي براي آرزوها ارائه مي‌دهد تا به وسيلة آن و افراد گرفتار، آمال طولاني و دست نيافتني نشوند. اميد و آرزوهايي كه در مسير قرب الهي كوتاه و متناسب با عمل و معيارهاي عقلي، درك، شعور، توانايي و استعدادها باشد، متناسب با دنيا و آخرت باشد، ممدوح و پسنديده است و آرزويي كه طولاني باشد و غير ممكن و ريشة آن جهل و غرور، حب دنيا و لذات فاني باشد، مذموم است. به طور قطع زماني كه آرزوها ممدوح باشد، ثمراتي را به دنبال دارد، از جمله تقويت اراده، همت آفريني، گسترش اميدهاي واقعي، نيكو شدن عمل و بصيرت و در مقابل، اگر غير ممكن و طولاني باشد، سبب غفلت از ياد خداوند، مرگ، قيامت، قبر، تأخير توبه، مانع از حق پذيري و فريب شيطاني مي‌شود و در روز قيامت و عالم آخرت، محروميت از رحمت الهي، جدايي از صف مؤمنان و در نهايت عذاب الهي را به دنبال دارد. براي رهايي از چنگال آرزوهاي طولاني و بلند بايد بسيار به ياد مرگ، قبر و قيامت بود و بي تفاوتي به دنيا و بيرون كردن حب آن در دل بود و ايمان به مقدرات الهي داشت و بسيار موعظه پذير باشد.
از آنجايي كه انسان موجودي عاقل و كمال طلب است، براي رسيدن به كمال مطلوب خود اهداف، اميال و آمالي را دنبال مي‌كند، آنها را اساس عمل قرار مي‌دهد؛ زيرا آرزو نقش مهم و تعيين كننده‌اي در زندگي افراد دارد. حال اگر افراد در گرايش به آرزوها از شناخت صحيح و دقيق برخوردار باشند و با راه و رسم چگونه آرزو كردن آگاه باشند بهتر مي‌توانند اميال و آمال را انتخاب و آنها را دنبال كنند.
 
کلید واژه­ ها: آرزوهای قرآنی، امل، تمنی، اماني، آثار آرزوها، ملاک آرزوها.
 
نتيجه گيري
از آنجايي كه فطرت و سرشت انسان به گونه‌اي است كه همواره در زندگي، اميد و آرزوهايي را دنبال مي‌كند و بدون اين اميد و آرزوها، قادر به ادامه‌ي زندگي نيست، قرآن كريم به عنوان آخرين كتاب آسماني همواره براساس آيات نوراني خود و سيره و سخنان گهربار ائمه‌ي اطهار (عليه السّلام)براي كنترل آمال و آرزوها توصيه‌هاي حكيمانه‌اي ارائه داده‌اند كه مبادا افراد در زندگي دچار افراط و تفريط شوند و مسلمانان بايد سعي كنند كه ميانه روي را در زندگي در پيش گيرند. با انتخاب صحيح و شناخت عميق نسبت به اهداف و آرزوها راه سعادت و كمال را برگزينند.
ريشه‌ها و انگيزه‌هاي آرزوها را مي‌توان در پيروي از هوي نفس، جهالت و غفلت، دنيا دوستي، سختي، مشكلات، تجسم عمل، توقعات بي جا ... جستجو كرد.
 با توجه به كلمات ائمه‌ي اطهار (عليه السّلام)ملاك و معيارهايي براي آرزوهاي پسنديده و ناپسند قبيح وجود دارد. ضابطه و معيار آرزوهاي نيكو و پسنديده اين است كه بايد نهايت آن قرب الهي باشند و متناسب با عمل و توانايي فرد و معيارهاي عقلي باشد و منافع دنيا و آخرت فرد را در بر گيرد. آرزويي كه اين ضابطه‌ها را نداشته باشد و تك بُعدي باشد، نمي‌تواند ممدوح باشد و سعادت دنيا و آخرت را تأمين مي‌كند و زمينه ساز غفلت و فراموشي انسان است.
اگر آرزوها براساس معيار و ضابطه‌هاي ديني و اسلامي و اخلاقي باشد، سبب تقويت اراده، همت آفريني، گرايش به ارزش‌هاي پايدار و نيكو شدن اعمال و بصيرت مي‌شود. اما اگر آرزوهايي خارج از معيار و ضابطه‌هاي ديني باشد، آثار مخرب و زيانباري بر روي زندگي انسان در دنيا و آخرت بر جاي مي‌گذارد از قبيل غفلت از ياد خداوند، فراموشي، مرگ، آخرت، قبر و قيامت، تأخير توبه، قساوت قلب ... اشاره كرد و آثار سويي هم براي آخرت فرد به دنبال دارد از جمله محروميت از رحمت خداوند، جدايي از صف مؤمنان و عذاب الهي و در نهايت شقاوت ابدي را براي فرد پديد مي‌آورد. و توصيه‌هاي حكيمانه‌ي دين مبين اسلام بر همين اساس است كه افراد  شقاوت ابدي را براي خود رقم نزنند و با دست خويش، خود را در هلاكت نيفكنند.
در مورد آفرينش خود و جهان خلقت، تفكر كند، فراوان به ياد مرگ، قبر و قيامت و آخرت باشد، به سخنان ائمه‌ي اطهار (عليه السّلام)و بزرگان دين و افراد اهل دل توجه وافر داشته باشد، فريفته‌ي دنيا نشود و حب و علاقه به دنيا را از دل جان خود بيرون كند و به مقدراتي كه خداوند متعال براي او معين كرده و ايمان و اعتقاد داشته باشد. توجه به اين نكات مي‌تواند در اصلاح آرزوها مؤثر باشد و فرد را از سقوط و هلاكت نجات دهد و زمينه‌ي سعادت و خوشبختي وي را فراهم آورد.
 
فهرست منابع
* قرآن كريم، ترجمه ناصر مكارم شيرازي، قم، دارالقرآن كريم، دفتر مطالعات تاريخ و معارف اسلامي، چاپ دوم، 1379.
* مفاتیح الجنان، ترجمه الهی قمشه ای، انتشارات دانش، 1384.
* نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتي، قم، انتشارات وجداني، 1384.
1.    -------------- : (1377) پيام قرآن، جلد5، تهران، دارالكتب اسلاميه.
2.    ارفع، سيد كاظم: (1388)حديث بندگي، تهران، فيض كاشاني.
3.    اسكندري، حسين: (1385)آيه‌هاي زندگي، جلد8، تهران، سروش، چاپ اول.
4.    اكبری، محمود: (1380)صدف‌هاي قرآني، قم، گلستان ادب، چاپ دوم.
5.    بندرريگي، محمد: (1378)فرهنگ بندرريگي، جلد 1، تهران، علمي.
6.    بني هاشمي، محمد: (1385) كتاب عقل، تهران، نبأ، چاپ اول.
7.    بهشتي، احمد: (1384) مسائل و مشكلات زناشويي، تهران، اميركبير، چاپ دوم.
8.    پژوهشكده حوزه و دانشگاه: (1380)ويژه نامه حوزه و دانشگاه، قم، پژوهشكده حوزه و دانشگاه.
9.    پسنديده، عباس: (1386)زندگي موفق، قم، دارالحديث.
10.    تحريري، محمود: (1379) سيماي مخبتين، تهران، مشكوة، چاپ اول.
11.    تميمي آمدي، عبدالواحد: (1389)غررالحكم و دررالكلم، جلد1، قم، پيام علمدار.
12.    جعفري، محمد تقي: (1362) ترجمه و تفسير نهج البلاغه، جلد 13، قم، دفتر نشر و فرهنگ اسلامي.
13.    جوادی آملی، عبدالله، فطرت در قرآن، ج 12، قم، اسراء، 1377.
14.    جوادی آملی، عبدلله، فطرت در قرآن، ج 12، قم، اسراء، 1377.
15.    حائري شيرازي، محي الدين: (1361) اخلاق در اسلام، تهران، علامه طباطبايي.
16.    حراني، محمد بن شعبه: (1421 هـ.) تحف العقول علي آل الرسول، ترجمه علي اكبر غفاري، قم، اسلامي.
17.    حقاني زنجاني، حسين: (1373) نظام اخلاقي اسلام، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، چاپ اول. - جوادی
18.    حكيمي، محمد رضا و ديگران: (1386)الحياة، جلد1، ترجمه احمد آرام، قم، دليل ما، چاپ ششم.
19.    حميد زاده، اكبر: (1385) قطره‌اي از دريا، جلد1، تهران، پيام نوين.
20.    خاك، منصور: (1377) فرهنگ صحيفه‌ي سجاديه، قم، نبوغ.
21.    دفتر تبليغات اسلامي حوزه‌ي علميه قم: (1379) ره توشه‌ي راهيان نور، قم، دفتر تبليغات اسلامي حوزه‌ي قم.
22.    ديلمي، احمد، مسعود آذربايجاني: (1379) اخلاق اسلامي، قم، انتشارات مجموعه اخلاق، چاپ اول.
23.    رحيمي، عباس: (1382) زندگي موفق، قم، جمال.
24.    رشيدپور، مجيد: (1383) پرورش‌هاي اخلاقي و روش‌هاي تربيتي، تهران، انجمن اوليا و مربيان.
25.    سعيدي پور، محمود: (1372) فرهنگ جديد فارسي رازي، تهران، فخررازي.
26.    سليميان، خدامراد: (1389)درسنامه‌ي مهدويت، جلد2، قم، مركز تخصصي مهدويت.
27.    شبر، عبدالله: (1374) اخلاق، ترجمه محمد رضا جباران، قم، هجرت.
28.    شیخ طوسی: تهذیب الاحکام، تهران، دارالکتب اسلامیه، 1390هـ ق، جلد4و9.
29.    طباطبايي، محمد حسين: (1388)تفسير الميزان، جلد5-19، ترجمه محمد باقر موسوي همداني، قم، دفتر انتشارات اسلامي وابسته به جامعه‌ي مدرسين قم،
30.    طيبي، ناهيد، مريم معين الاسلام: (1383) مباني روان شناختي خوشبختي با نگرش ديني، قم، بهشت بينش.
31.    عضيمه، صالح: (1380)معنا شناسي واژگان قرآن، ترجمه حسين سيدي، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوي، چاپ اول،
32.    قرائتي، محسن: (1375)تفسير نور، جلد2-6-7، تهران، مركز فرهنگي درس‌هايي از قرآن.
33.    قرشي، علي اكبر: (1352) قاموس قرآن، ج1، تهران، دارالكتب اسلاميه.
34.    كليني رازي، محمد بن يعقوب: (1386) الكافي، قم، اسوه، چاپ ششم.
35.    مؤسسه دائره المعارف فقه اسلامي: (1382) فرهنگ فقه، جلد1، قم، مؤسسه دائره المعارف فقه اسلامي، چاپ اول.
36.    مجتهدي سيستاني، مرتضي: (1385) اسرار موفقيت، جلد1-2، قم، الماس.
37.    مجلسي، محمد باقر: (1403هـ ) بحارالانوار، 110 جلدي، بيروت، موسسه الوفاء، چاپ دوم.
38.    مجلسي، محمد باقر: (1403هـ ) بحارالانوار، 11جلدي، بيروت، مؤسسه الوفاء، چاپ دوم.
39.    محمدي ري شهري، محمد: (1382) ميزان الحكمه، جلد1، دارالحديث، چاپ چهارم.
40.    مركز دايره المعارف اسلامي: (1376)دايره المعارف بزرگ اسلامي، جلد1، مركز دايره المعارف بزرگ اسلامي.
41.    مركز معارف قرآن: (1382) دايره المعارف قرآن كريم، جلد1، قم، بوستان كتاب.
42.    مظاهري، حسين: (1374) اخلاق در خانه، جلد2، قم، اخلاق.
43.    معين، محمد: (1382) فرهنگ معين، جلد1، تهران، زرين.
44.    مكارم شيرازي، ناصر: (1364)تفسير نمونه، جلد1-22، تهران، دارالكتب اسلاميه.
45.    مهدوي كني، محمدرضا: (1380) نقطه‌هاي آغاز در اخلاق علمي، قم، دفتر نشر فرهنگ اسلامي.
46.    نراقي، احمد: (1386)معراج السعاده، قم، قائم آل محمد، چاپ چهارم.
47.    نراقي، مهدي: (1377) علم اخلاق اسلامي، ترجمه سيد جلال الدين مجتبوي، تهران، حكمت.
48.    نوري، محمد رحيم: (1383) مباني اخلاق، تهران، خورشيد باران، چاپ اول.