پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

شكل‌گيري معنويت در خانواده به واسطه مجموعه‌اي از عوامل شناختي، رفتاري و رفتارهاي عاطفي است كه كاهش اين عوامل سبب آسيب و افزايش آن سبب تقويت معنويت شده است. اين مسأله از آن نظر مهم است كه تمام معنويت از درون خانواده به سطح جامعه سوق پيدا كرده است. از اين رو، عوامل و زمينه‌هاي كاهش و يا افزايش معنويت در سلامت رواني، اخلاقي مهم تلقي شده و قرآن به عنوان مهم‌ترين منبع اسلامي نقش مهمي را در فرهنگ سازي خانواده‌ها آن هم توجه به معنويت دارد. بر اين اساس، با توجه به اهميت مسأله معنويت، پژوهش حاضر به بررسي آسيب‌شناسي معنويت در خانواده از ديدگاه قرآن پرداخته است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه عوامل همانند مادي‌گرايي، شيطان‌پرستي، همنشيني با دوستان ناباب و عوامل سلبي همانند سخت‌گيري، نداشتن عفاف و حجاب، بي‌بند و باري جنسي مي‌تواند در كاهش معنويت در خانواده مؤثر باشد. اين عوامل كاهش معنويت بايد توسط والدين شناسايي و براي مقابله با آن از راهكار شناختي همانند خودشناسي، ترويج باور به اقامه نماز، نقش دعا در زندگي و ايمان به معاد و نيز راهكار رفتاري همانند برقراري همدلي و محبت، رفتارهاي اخلاقي، رفتار صبورانه و به دور از خشم و عصبانيت براي افزايش معنويت در خانواده بهره ببرند. علاوه بر اين، راهكارهاي عاطفي در خانواده همانند ترويج روابط دوستانه و عاشقانه با خدا و نيز با اعضاي خانواده و خاموش كردن هيجان‌هاي هوس‌آلود نيز مي‌تواند در افزايش معنويت ميان اعضاي خانواده سهم به سزايي را ايفاء كند.