پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

خداوند تبارك و تعالي انسان را از ابتدا پاك و بدون هيچ گونه گناه و آلودگي آفريد و اين انسان بود كه با خوردن شير مادر و ديگر غذاها رشد و نمو كرد و تبديل به انساني بالغ و عاقل گرديد. دين اسلام غذا را محدود و منحصر در غذاي مادي و براي جسم نمي داندتوجه به تغذيه در همه ابعاد وجودي انسان، امري ضروري و ضامن رشد و تعالي انسان و تكامل انسانيت اوست. رزق حلال به دليل تاثير فوق العاده اي كه در زندگي انسان دارد يكي از مباحث مهم و اساسي در فقه اسلامي، "فقه زندگي" است كه به بررسي احكام، اخلاق و بايدونبايدهاي مرتبط با حيات فردي و اجتماعي انسان مي‌پردازد. زيرا انسان مومن بايد در اين مسأله اهتمام ّجدي داشته باشدتا از زندگي پاك و سلامت جسماني و معنوي برخوردار و مسير كمال را به شايستگي بپيمايد.هدف اصلي اين تحقيق، شناخت دقيق رابطه تغذيه با سلوك معنوي و اخلاقي انسان از ديدگاه متون ديني و تحليل تطبيقي آراي مفسران است. يكي از مهمترين توصيه هاي قرآني در امر تغذيه سالم، مصرف خوردني هاي «حلال» و «طيب» است كه جز آن براي انسان زبان بار است. «حلال چيزي است كه ممنوعيتي نداشته باشد و «طيب» به چيزهايي گفته مي‌شود كه موافق با طبع سالم انساني است. رزق حلال نه تنها به تقويت دينداري و انجام اعمال نيكو كمك ميكند، بلكه موجب نورانيت قلب، جلب رحمت الهي، و تأثير مثبت در شخصيت انسان ميشود. همچنين، برخورداري از حمايت خداوند و استجابت دعا از ديگر مزاياي رزق حلال است. در مقابل، حرامخواري آثار مخربي بر زندگي فردي و اجتماعي انسان دارد. بيبركتي اموال، عدم پذيرش عبادات، عدم استجابت دعا، قساوت قلب، و تأثير منفي در نسل از جمله اين آثار هستند. از ديدگاه مفسران شيعه، تغذيه نقش مهمي در تربيت روحاني انسان دارد. مصرف غذاي حلال زمينه را براي كسب فضائل اخلاقي، انجام عبادات و رسيدن به مقامات معنوي فراهم ميكند، در حالي كه مصرف غذاي حرام مانع رشد معنوي انسان ميشود.با بررسي ديدگاههاي فريقين در مورد تأثير غذاي حلال و حرام بر تربيت روحاني انسان، ميتوان نتيجه گرفت كه هر دو گروه بر اهميت اين موضوع تأكيد دارند، اما در شدت تأثير و گستره مفهوم غذاي طيب اختلاف نظر وجود دارد.