پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن به عنوان آخرين منبع وحي و كاملترين منشاء هدايت بشريت اساس و بنيان همه آموزه‌هاي تربيتي است كه بشر در مسير رسيدن به سعادت دنيوي و اخروي خود به آن نياز دارد. اين پژوهش به دنبال واكاوي مولفه‌هاي تربيت كودك در دو تفسير گران‌ارج الميزان وفي ضلال القرآن است . اصول، مباني، روش و اهداف تربيت كودك در كنار روش‌گزيني تفسيري مفسران، محتوايي تربيتي ويژه‌اي را به مخاطب ارائه مي دهد كه برخاسته از نگاه وحياني به تربيت انسان است. در بررسي مقايسه‌اي و تطبيقي ديدگاه علامه طباطبايي و سيد قطب به دست آمد كه هر دو مفسر، با وجود تفاوت‌هاي مذهبي وفكري بر مباني مشترك تربيتي همچون توحيد محوري، برخورداري انسان از قواي عقل، اراده و فطرت و برخي اصول تربيتي مانند متربي محوري، عمل‌گرايي، زندگي محوري و نقش محوري ايمان و اخلاق در شكل‌دهي شخصيت كودك و ضرورت الگوگيري از سيره پيامبران و متون وحياني تاكيد دارند. در مجموع نگاه علامه بيشتر فرد محور و سيد قطب بر ساخت اجتماعي تربيت و اصلاح محيط پيراموني كودك تاكيد دارد مباني تربيتي و اصولي كه زيربناي فرآيند تربيت را شكل مي‌دهند، از منظر علامه طباطبايي و سيد قطب تبيين مي‌گردد. در نهايت، با برشمردن اهداف تربيتي، به روش‌هايي كه در تحقق اين اهداف و اصول مي‌توان از آن‌ها بهره گرفت، اشاره خواهد شد.